woensdag 20 december 2006

88 spreekt

Beste teamcaptain en teamgenoten,

Ik wil alle spelers van SOPSWEPS'29 op het hart drukken dat ASV mij een ideale tegenstander lijkt om de achterstand in bordpunten op BSG in één keer goed te maken.

Mijn advies.

Tot 1 januari: neem het ervan met de cocaine, alcohol en de andere geneugten des levens. De overwinning op de leugenaars van Homburg 2 (Noot Sopredactie: Què?) moet gevierd worden! ;-)

Na 1 januari: alles met mate.

88

maandag 18 december 2006

felicitaties eretrainer

Alle Soppers gefeliciteerd met de geweldige prestatie van afgelopen zaterdag!!

Als eretrainer kan ik slechts het bestuur verzoeken om zich tijdens de winterstop op de transfermarkt te begeven (Hamie: is daar geld voor?), want de selectie is aan de smalle kant. Barthez is jammer genoeg niet meer beschikbaar, maar spelers als De Gijsel en Van der Lijn zijn nog transfervrij.


De eretrainer

zondag 17 december 2006

“You’ll better play with nine, to be sure!”

.
Wat vooraf ging

Al ver tevoren wisten we dat het spannend zou worden. Paul en Li samen op pad, de woestijn in, dat betekende al twee vaste krachten minder. En als dan de andere Paul een korte vakantie inlast, dan wordt de spoeling dun.
[Intermezzo voor de meelezende niet-Soppers: weliswaar vermeldt de KNSB-ledenlijst achttien namen voor 0656, maar vier daarvan wonen in het buitenland, en nog eens drie inlanders zijn nogal inactief als schaker. Feitelijk bestaat het spelerspotentieel dus slechts uit elf man].
En toen gebeurde wat gevreesd werd, nog een afmelding: vrijdagmiddag concludeerde Marcel dat de griep dusdanig had toegeslagen dat in bed liggen de enig mogelijke activiteit is. Goede raad was duur. Reeds in een eerder stadium waren de inactieve inlanders al gepolst om het achtste bord te bemannen, zodat Gert de vrije rol van teamleider met verve zou kunnen in gaan vullen, maar dat bleek tevergeefse moeite. Eén voordeel had dit wel, al precies 24 uur tevoren konden we ons gaan instellen op het jaarlijkse eenmalige optreden van NO.


De Voorsop

De zaterdagochtend betekende voor alle zeven spelers een dubbele voorsop. Frank trof Dinand in Utrecht, Johan kreeg in Amsterdam al de autosleutels van Jeroen, en Michiel en Gert gingen op bezoek in de nieuwe flat van Botje, alwaar de koffie weer als vanouds goed verzorgd was, door Carla natuurlijk.

De eigenlijke voorsop vond vervolgens plaats in het AC-restaurant nabij Stroe, langs de A1. Johan onderschatte de snelheid van de Alfa van Jeroen wat en scheurde in eerste instantie langs de afslag, maar dat mocht de pret niet drukken. Onder het genot van een eenvoudige, doch voedzame maaltijd en de nodige koffie (tweede bakkie gratis!) werd het door Johan en Jeroen ontworpen strijdplan ontvouwen. Het eerste plan was om bord 8 (zwart) voor NO beschikbaar te houden.
Het achtste bord? Dat deed Frank ineens aan iemand denken, en meteen werd de GSM gepakt om Koets te bellen. Dat het telefoontje aan de andere kant van de wereld direct werd beantwoord verbaasde Frank niet in het minst. Nee, sterker, na enige minuten gezellig gekeuveld te hebben viel de verbinding een paar seconden weg, en begon onze topscorer direct af te geven op de straalverbindingen in de outback van Australië! En dat terwijl we midden op de Veluwe zaten, toch ook niet een garantie voor kraakvrije gesprekken… Koets zag in de negen-en-een-half uur tijdsverschil genoeg redenen om niet serieus in te gaan op de uitnodiging, en dus moest overgeschakeld worden op plan B: we laten bord 2 leeg en we zetten Dinand, Frank en Johan op de witte borden 3-5-7 met de opdracht te winnen. De Apeldoornse crack aan het eerste bord zou een paar uurtjes zoet gehouden gaan worden door Gert, en de drie zwartspelers moesten dan anderhalf punt tezamen gaan maken om de overwinning veilig te stellen! Zo gezegd, zo gedaan, en keurig op tijd werd de reis van Stroe naar Apeldoorn voortgezet.

Om 12.55 uur zette de kersverse chauffeur Botje zijn gids Gert en zijn passagier Michiel af voor het clubgebouw van Apeldoorn. We waren er al eens eerder geweest. Een mooi gebouw, met een aparte analyseruimte en ook nog een aparte explicatieruimte. In de straat zelf, maar ook de buurt eromheen mocht alleen geparkeerd worden door vergunninghouders. "Gok het maar niet", had hun teamleider al laten weten, want je hebt geheid een bon. En het was daarom dat Botje een gratis parkeerplek ging zoeken voor zijn Golfje.

Om even na enen begon de wedstrijd. Of beter, begonnen de vier wedstrijden in de zaal, want ook Apeldoorn-1 tegen ESGOO, Apeldoorn-3 tegen AAS en Apeldoorn-4 in hun promotieklasse speelden in dezelfde grote ruimte. De man met 3-uit-3 aan Apeldoornse zijde deed aan bord 2 de zet e2-e4 en stond op, want zijn tegenstander ontbrak nog. Hij was zichtbaar teleurgesteld toen ik hem, zijn teamleider en de wedstrijdleider een minuutje later vertelde dat hij reglementair gewonnen had…

Niet veel later ging er duidelijk waarneembaar een GSM af. Onze wedstrijdleider snelde naar zijn rugzak en drukte het gesprek weg. Een kwartier later. Botje is er nog steeds niet, maar niemand aan de blauwgele zijde maakt zich daar zichtbaar druk om. Maar dan gaat er al weer een telefoon af. Is dat nou dezelfde ringtone als daarstraks? En nog eens, en nog eens. Gegniffel alom, ook bij de meesterklassers. Alleen de daar dienstdoende wedstrijdleider probeert wanhopig de rugzak van zijn collega te openen om het ding het zwijgen op te leggen. Het lijkt echter de voice-mail te zijn die hem te vlug af is :-)

Half twee. Is er hier in Apeldoorn ook soms een casino, vraagt onze stagiair-teamleider aan wat Apeldoorners. Als die vraag bevestigend wordt beantwoord (“ja, maar wel illegaal”) is ineens niet iedereen meer zo zeker van zijn zaak. De altijd goed herkenbare Oscar Lemmers trekt zich het lot van de Soppers aan (“1-0 is niks, maar 2-0 achter is wel een beetje veel van het goede”) en bemiddelt bij de wedstrijdleider of ik onze parkeerplaatszoeker even mag bellen. Na enig nadenken stemt Hiddo Zuiderweg (want hij was het!) daar mee in. “Weet je het echt zeker?” vraag ik. En als hij nogmaals toestemt geef ik toe dat al een minuut of tien geleden gedaan te hebben… Bij de kapper om de hoek, in de regen, had ik onze Tom al gebeld. Gelukkig had hij net besloten zijn telefoon weer aan te zetten (want bij het uitstappen uit zijn mobiel een half uur eerder had ik hem gedwongen om zijn GSM uit te doen). Ik hoef niks te zeggen: “Ja Gert, je begrijpt het al, ik ben hopeloos verdwaald!”. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat hij helemaal geen adresgegevens bij zich had, want die had ik! Enfin, om kwart voor twee zaten er eindelijk zeven Soppers achter hun bord.


De Wedstrijd

Wat kan ik nog aanvullen op wat Jeroen reeds hieronder een etmaal eerder schreef? Het is indrukwekkend hoe Frank zijn tegenstanders crusht, 4-uit-4 alweer. Als een Boeddha zit hij achter zijn bord, keurig lang-noterend, snel spelend, heldere zetten, en zijn tegenstanders verschrompelen, een voor een.

Johan aan het laagste witte bord trok ondertussen zijn eigen plan, iets met een open d-lijn tegen een niet-gerocheerde koning, terwijl hij toch zo eenvoudig, ach kijk zelf maar. Zwart heeft hiervoor al een goede kans laten liggen, en heeft zojuist 15... Ke8-d8 eruit geperst. Wie zou hier niet 16.Dh5xh6 spelen? Maar een plan is een plan, en de zwarte Koning kwam nooit meer weg uit het centrum en werd daar matgezet.

Dinand deed het wat minder handig dit keer, en liet zijn tegenstander makkelijk weg komen met remise.

Dat betekende dus 2½ uit 3 met wit, terwijl het plan toch echt 3 uit 4 behelsde. De playing captain aan bord 1, die zou toch niet…?

Aan de even borden ging het vooralsnog volgens plan. Aan bord 2 de reglementaire nul, Jeroen aan bord 4 had het zwaar, Michiel aan bord 8 moest alle zeilen bijzetten, maar speelde met uitgestraald vertrouwen, en aan bord 6 zat Botje, die op geheel eigen wijze het tempo behoorlijk opvoerde, de winst min of meer weggaf rond zet 35, maar het zijn tegenstander zo moeilijk maakte dat die volkomen apathisch voor het uitvoeren van zijn 40e zet door zijn vlag ging ;-)

En wie werden de helden van de dag? De lange mannen aan de uiteinden. Ja, niet alleen Michiel, die als laatste bezig zijnde een T+4pi tegen T+3pi eindspel moeiteloos remise hield, maar ook ikzelf!

Want wie rekende er op een geelblauw halfje aan het eerste bord? Niemand toch? Hoewel, na een zet of tien was ik toch wel erg tevreden met mijn stelling, en twee zetten later sprak ik: “Namens het collectief van mijn teamgenoten bied ik je remise aan, en namens mezelf iets te drinken”.
Ja, want ondanks die goede stelling was zijn 2360 internationale rating toch wel indrukwekkend. Natuurlijk speelde hij door, maar het was duidelijk dat het hem niet lekker zat. Precies dat variantje op het bord dat ik kende, weinig aanknopingspunten voor zwart, en de witte zetten gingen haast vanzelf. Totdat, plots, terwijl hij voor elke zet veel tijd gebruikte, hij à tempo 18… Pd7xe5 speelde. Zou ik nou 19.d4xe5 doen, dan volgde natuurlijk 19… Dc7-d7, met een dubbele aanval op Ld3 en een röntgenaanval op Ld2. Maar na mijn 19.Ld2-f4 verzonk hij in diep gepeins, heel diep gepeins! Want dat Paard op e5 stond ineens gepend met die Dame op c7 erachter!
Enfin, drie zetten later sta ik helemaal gewonnen en heeft hij nog drie minuten en ik nog bijna een half uur. Maar ik moet het toegeven, hij deed het handig, en ik bijna in mijn broek. Want al stond ik een stuk voor, mijn beide Lopers en een Toren hingen, en ik kon zoveel goede zetten doen, dat een keuze maken er maar niet van kwam. Nog zeven minuten op mijn klok. “Remise?” zegt hij opeens. En dat mag natuurlijk niet. Maar eerlijk gezegd kon ik het wel waarderen! Dat iemand van zijn niveau trucs van mijn niveau nodig heeft dacht ik, en daarom sprak ik lachend: “Dat komt goed getimed, dat aanbod!” Vervolgens donderde er achter hem nog een klok van tafel, zat Jeroen met zijn tegenstander een flink potje op hun klok te rammen en trok ik Dinand aan zijn jasje met de opmerking: “Hij biedt remise aan!”. En wat zie ik Dinand denken? Doe nou 23.Te1-e3 man, dat kan niet fout zijn! Terwijl ik natuurlijk wilde horen dat Johan inmiddels gewonnen had, en het bij Botje ook goed leek te gaan…
Na drie tergende minuten nam ik zijn remiseaanbod aan. Gemengde gevoelens, zo schijnt dat te heten. Een aardige vent overigens, mijn opponent, we hebben in de post-mortem nog gezellig de boel bekeken, en gek genoeg vonden we niet eens heel snel een goede overtuigende winst.
’s Nachts de zetjes toch nog maar ingevoerd in de PC, en schrik niet, na een paar minuten evalueerde het beest mijn beste zet (die ik al snel had verworpen, want veel te ingewikkeld om alles te berekenen) naar +25(!) voor wit, want eigenlijk loopt alles zo’n beetje richting mat, de drie voor de hand liggende slagzetten in ieder geval zeker. Maar, eerlijk is eerlijk, ik zag het niet…! En de aanwezige meesterklassers overigens ook niet hoor! Pas een uur na afloop vond Dinand een sluitende weg naar de winst, een andere dan Fritz9, maar sluitend, en winnend.


Homburg Apeldoorn 2   2153 - SOPSWEPS'29      2108  3½-4½  13.05
Freddie vd Elburg 2278 - Gert 1929 rem 16.58
Sjef Rijnaarts 2216 - NO 1-0 14.00
Stefan Kuipers 2193 - Dinand 2279 rem 16.32
Holger Lehmann 2141 - Jeroen 2012 1-0 17.28
Erik Smit 2110 - Frank 2120 0-1 16.30
Marcel Boel 2104 - Tom 2142 0-1 17.02
Johan Wolbers 2100 - Johan 2259 0-1 16.55
Martin van Dommelen 2083 - Michiel 2018 rem 18.40


Het werd overigens almaar drukker en drukker in het gebouw. De bejaarden voor de kerstbingo van half acht stonden om half zeven al te dringen voor een zo’n goed mogelijk plekje, en in de analyseruimte werd er luidruchtig gebeld, gesmst en geanalyseerd. De voorzitter liet via de hulplijn uit Qatar weten zeer tevreden te zijn, en de teamleider van de grote zuster bood ons vanuit Bussum een rondje aan om de overwinning mee te vieren.


De Nasop

Omdat Marcel er niet bij was, was de keus voor de Chinees op 50 meter loopafstand snel gemaakt. De vier andere gasten schenen zich hoegenaamd niet aan ons te storen, en de menukeuze van Frank en Johan voor ons allemaal was prima. De sfeer was natuurlijk opperbest, diverse niet-aanwezigen konden daarvan via de diverse telefoons getuige van zijn. Het kampioenschap gloort, maar het promotiescenario schrikt vooralsnog af, want in de 1e klasse is een team toch een tiental? Maar daar wist onze favoriete commentator Alan Hansen wel raad mee: “You’ll better play with nine, to be sure”, schijnt hij ooit eens gezegd te hebben toen trainer Ruud Gullit het met-11-tegen-10-is-helemaal-niet-zo-makkelijk-verhaal probeerde uit te leggen. De terugweg ging voorspoedig. Bij Hoevelaken reden we weer gewoon rechtdoor, en uit beide luidsprekers kwam geluid, ondanks de loszittende draadjes. Nu alleen nog een mp3-tje vinden van het uit 1984 stammende “They only come out at night” van Peter Brown, en dan kan het seizoen helemaal niet meer stuk!

Sopper 64..!

Magistraal

Helden, mag ik jullie hierbij van harte feliciteren met de ongelooflijke en misschien zelfs onmogelijke prestatie die jullie gisteren hebben geleverd!

Uit groot respect voor jullie zal ik de rest van het seizoen teamcaptain zijn. Uit groot respect voor Peuk stel ik voor dat we bord 2 de resterende wedstrijden leeg laten.

Verder wil ik Botje bedanken voor de verhelderende uitleg over een aantal zaken in zijn mailtje. Helaas kan ik nu vanwege elkaar doorkruisende inpak- en uitpakwerkzaamheden niet overal op ingaan maar ik wil wel benadrukken dat het plaatsen van een artikel echt heel eenvoudig is, zie daarvoor mijn mailtjes.

Overigens wil ik graag wil ik het stokje overnemen van mijn vriend Jeroen (16). Hierbij mijn opstellingsadvies voor al de volgende ronden:

1: Gert
2: leeg
3: Dinand
4: Jeroen
5: Anatoly
6: Botje
7: Johan
8: Michiel

Historische dag in Apeldoorn



Soms zijn er van die dagen dat je tijd en pagina’s te kort komt om de gebeurtenissen op exacte wijze te beschrijven. Zo’n dag was zaterdag 16 december. En daarom zal dit verslag kort en to the point zijn. Laten we van bord tot bord gaan.

Bord 1
Gert Pijl speelt daar moederziel alleen, zonder een Sopper in de buurt, tegen een heel sterke tegenstander, de sympathieke Van de Elburg. Natuurlijk weet iedere Sopper dat Gert kan schaken, maar dat hij zo goed kan schaken!?!? Een plusremise aan het eerste bord, wat een held!

Bord 2
Doordat Marcel zich ziek moest terug trekken (beterschap!) hebben wij in motel restaurant Stroe besloten aan Sjef Rijnaarts de eer te gunnen om zijn honderd procent score te handhaven. Daarmee stonden we natuurlijk wel meteen met 1-0 achter.

Bord 3
Dinand deed verwoede pogingen zijn witveldige loper te handhaven (‘Die heb je nodig voor het mat op h7’), maar toen dat mislukte was de remise een feit.

Bord 4
Mijn eigen partij. Ik verloor een zwaar gevecht, die me wel in ieder geval weer spelvreugde heeft opgeleverd. Een plusnederlaag derhalve.

Bord 5
Frank Smeele wordt steeds sterker. Hij laveert, regeert en wint. Daarna gaat hij de anderen uitleggen hoe ze sneller hadden kunnen winnen of beter hadden kunnen verdedigen. Vanaf nu is het dus Anatoly Smelov. Dat verdient hij.

Bord 6
Botje. Zette keurig op tijd zijn twee medereizigers bij de speelzaal af en ging vervolgens een gratis parkeerplek zoeken. Verdwaalde prompt en kwam pas om kwart voor twee de zaal binnen. Het behoeft verder weinig uitleg dat Botje de partij vervolgens op vlag wist te winnen.

Bord 7
Johan speelde goed, domineerde en deelde uit. Vergat een opgelegde winst, maar bleef daarna kalm om alsnog toe te slaan. Verdiende zege.

Bord 8
Michiel. Wat een held, net zoals Gert. Stond heel verdacht, maar sleepte er een mooi eindspel uit dat grote remisekansen bood. Maar maak het ook maar remise! Als enige Sopper zwoegde hij voor de matchzege. De man die ooit zei dat hij nooit meer in een team met zeven schakers zou deelnemen, zorgde nu hoogstpersoonlijk voor het beslissende halfje, waarmee hij en passant zijn eigen principe min of meer vernietigde. Klasse Chiel.

We zijn nu bijna veilig, of is er nog meer!?!

Welterusten, het was een historische dag

Jeroen (gepost op zondagochtend, 1:05, door Jeroen naar zijn vriend Li die maandag op vakantie gaat om bij te komen van vier weken werken in Qatar)

vrijdag 1 december 2006

Alles onder controle in Doha



Richard, Paul en ik zijn nu alweer bijna twee weken in de Qatarese hoofdstad en we kunnen opgelucht en vol vertrouwen zeggen dat we inmiddels alle hobbels hebben overwonnen en de rimpels hebben gladgestreken.

De lucht is opgeklaard, maar dan wel in spreekwoordelijke zin want de regen komt hier voortdurend met bakken uit de hemel. Dat mag onwaarschijnlijk klinken maar met schoolboekjeswijsheid kom je er niet in Doha. Als dit een woestijnland is, is de woestijn niet droog. De enige reden waarom hier niets groeit, is dat de lokale bevolking zich niet interesseert voor wat er uit de grond komt tenzij het olie of gas is. Onthoud dat allemaal zodat ik het niet opnieuw hoef te vertellen wanneer ik terug ben.

"Mijn verblijf alhier was tot dusver uiterst vermakelijk! Ik heb in tijden niet zo gelachen", vertelt mijn supervisor, de onvolprezen Richard de Weger, terwijl hij ontspannen achterover leunt in zijn bureaustoel. "Vooral het optreden van onze superieuren is elke dag weer aanleiding tot grote hilariteit", voegt hij er schuddebuikend aan toe.

En gelijk heeft hij want er valt inderdaad veel te lachen: al is het alleen maar om de idiote manier waarop de mensen uit de hogere kasten zich hier kleden.

Voor wie graag wil weten wat er hier verder nog gebeurt, kan ik de website www.doha-2006.com aanbevelen.

zondag 19 november 2006

Vreugde in Hoorn!


Waar Oranje de goede start in 1974 geen vervolg kon geven (zie vorige verslag), daar wisten de zeven Soppers wel raad met de 1-0 leiding. De voorbereidingen waren eigenlijk al goed. Immers, om 9:30 uur mocht ik debuteren als coach van de F6 van ASV Asenal (onverwacht, maar wat was het leuk!) en samen met een naamgenoot van me dirigeerden wij de jongens naar een prachtige 0-6 overwinning tegen de F2 van ZSGO/WMS. Met deze drie punten in de zak scheurde ik vervolgens naar huize Peuk, alwaar nog een stukje taart voor mij was overgebleven (bedankt vriend). En voor wie nog nooit bij Marcel is geweest: ga erheen, want de koffie is een aanrader.

De reis naar Hoorn verliep vlekkeloos en ongeveer vijf minuten te laat begon ik die dag aan mijn tweede klus als debutant, ditmaal als teamcaptain van Sopsweps. Om 15:00 uur kopte Smelov de 3-0 in. Hij trof het dat zijn tegenstander een offday had, maar tegen een Smelov in deze vorm valt nu eenmaal niet te schaken. Heren Soppers, noem Frank niet meer Smeule maar gewoon weer Smelov, behandel de clubkampioen met respect! Speel maar na die partij, dan begrijpt u het vanzelf.


Voorsopgastheer Poekie mag ook geen Peuk meer genoemd worden, want ook hij handhaafde zijn honderd procent score. Hij speelde bovendien het clubrepertoire, wat sowieso al een positieve kanttekening in het Sopboek oplevert. Marcels tegenstander hielp mee door pardoes een kwal weg te blunderen, maar de wijze waarop Poekie daarna toesloeg doet vermoeden dat de uitslag in alle gevallen wel eens 0-1 voor onze man had kunnen worden.

Dat was dus 3-0 en voor mij het sein om samen met vriend Tom Pieter de plaatselijke visboer eens goed te verkennen. Die bokbiertjes maken nu eenmaal hongerig. Welnu, ik kan iedereen vertellen dat de visboer in Hoorn goed uit het oordeel van de smaakpolitie is gekomen. Doordat ik mijn taak als teamcaptain serieus nam, moest ik weer terug naar de speelzaal, maar Botje heeft nog vele Soppers meegenomen naar onze nieuwe vrienden in Hoorn. En allemaal keerden zij tevreden terug.

Ondertussen was het in de zaal spannend geworden. De remise van Li aan het eerste bord was reeds voorspelbaar geworden, maar daarna ging het ineens mis. Gert verloor grip op de stelling en zijn tegenstander, waardoor de laatste met akelig accuraat spel zijn zwarte stukken naar binnen gleed. Daar was geen houden meer aan. DE RAMP voltrok zich aan het vijfde bord. Waar ik mezelf al rijk gerekend had met een ruime overwinning (moet je dus nooit doen als teamcaptain, dat is de belangrijkste les die ik gisteren tijdens mijn stage heb geleerd), daar gleed Johan enorm uit.

Hij had mooi gespeeld, beheerste de gang van zaken op het bord en had nu eens een tegenstander die geen tijd had (voor niet Soppende meelezers: meestal heeft Johan geen tijd). Kortom, een zekere overwinning. Op een zeker moment won Lxd4 gevolgd door De2 (vraag maar aan Fritz), maar wat Johan speelde zag er ook goed uit. Echter, die Visser bleek dekselser te zijn dan wij dachten. Hij perste er vier, vijf krachtzetten uit waarna onze held in opperste consternatie op tijd verloor. Zijn stelling was toen zelfs al slecht.

Een afschuwelijke nederlaag. Voor Johan zelf natuurlijk, maar ook voor de stagiair-teamcaptain. Want de stelling van Michiel was weliswaar steeds in de buurt van remise geweest, maar onderweg gebeurde er van alles. Kon dus nog steeds alle kanten op. Gelukkig hield Michiel keurig stand: remise en 4-3 voor ons. Mooi gedaan van onze man, ook hij verdient respect.

Blijft over Dinand. Wat een partij zeg! Speel hem na en oordeel zelf. Er ging overduidelijk iets mis in de opening, maar daarna sloeg het volledig om en als Dinand met de toren op h6 had geslagen, was het zelfs meteen uit geweest. Nu kwam hij na vele avonturen in een eindspel T tegen L terecht, wat hij vakkundig won. 5-3 en twee punten in de tas.

Vervolgens gebeurde er veel in Hoorn, heel veel. Wij vragen ons af of we ooit nog wel in de Hoornsche poule mogen spelen, maar dat vernemen we volgend jaar wel van de competitieleider. Over een maand wacht Apeldoorn-2 en die zijn alvast gewaarschuwd: Sopsweps toont vormstijging.

Jeroen

(Ongeveer elf uur na vertrek uit Hoorn)


Partijen met analyses van Visje


zondag 12 november 2006

De partij van Botje met analyses




Klik op de bovenstaande afbeelding om een partijpagina met analyses te openen.

(Sommigen van jullie hebben misschien gemerkt dat deze partij de afgelopen dagen steeds op een andere manier is gepresenteerd. Na vele pogingen blijkt het onmogelijk om een doorspeelbare partij rechtstreeks in de blog op te nemen zonder dat dit problemen oplevert in Internet Explorer 6.

In andere browsers, waaronder de nieuwe en gratis verkrijgbare Internet Explorer 7, gaat het wel goed. Ik kan daarom iedereen aanbevelen om over te stappen op Internet Explorer 7. Als jullie dat doen, kan ik de partijen weer rechtstreeks in de blog plaatsen.)

zaterdag 11 november 2006

“1-0, we leiden” (Herman Kuiphof, na de 1-0 door Johan Neeskens in 1974 tegen West-Duitsland, WK-finale in juli)


Liefst 32 jaar later moest ik opnieuw aan deze memorabele tekst denken toen mijn goede vriend Tom Pieter de 1-0 inkopte tegen de onverslaanbaar geachte Martijn Monteban. En hoe! Tom was niet bepaald fris aan de partij begonnen en de teamcaptain evenmin. Wij moesten namelijk hard werken in Hoogeveen, in de nacht van vrijdag op zaterdag. Was het de vorige keer nog druiven plukken in de Elzas, ditmaal was het Oesters eten in Hoogeveen, op uitnodiging van het lokale bedrijfsleven.

Ja ja, veel mensen denken dat toernooidirecteur een mooi beroep is, maar in werkelijkheid is het gewoon keihard werken. Ga er maar aan staan: eerst een autorit naar het Hoge Noorden, dan eten bij McDonald’s, dan een telefoongesprek met de voorzitter, dan een paar biertjes in de hotelbar, dan de ontvangst in de Tamboer (samen met 700 anderen), dan een concert van Trijntje Oosterhuis, dan veel glazen witte en rode wijn bij de oesters, dan glazen champagne omdat die eigenlijk lekkerder was dan de rode en witte wijn, dan een kaasplateau naar binnen schuiven, dan weer veel oesters, dan een overgang naar bier en tussendoor heel veel praten met zeer uiteenlopende mensen. Vinden jullie het gek dat wij na enen nog even een afzakkertje hebben genomen in café de Hare Majesteit om bij te komen van deze loodzware inspanningen? Nou goed, wat er in de Hare Majesteit allemaal gebeurd is lijkt me niet geschikt voor de website (ook ongewensten lezen mee), vandaar dit sprongetje naar de volgende dag: zowel Tom als Jeroen hadden moeite met de ochtend.

Echter, bikkels als we zijn, vertrokken we om 11:30 uur naar Amsterdam. Jeroen reed, Tom sliep. Iets na enen kwamen we in de speelzaal van Tal binnen , alwaar deze mooie Amsterdamse club een bord voor Martijn en Tom had klaargezet (dank hiervoor, schaakclub Tal!). Eerst schudde ik Martijn de hand met de volgende woorden: ‘Hallo Martijn, mijn naam is Jeroen en ik ben teamcaptain van Sopsweps’29’ (Ja Gert en Paul, zo zei ik het echt en wat voelde dat goed!!). Dit is jouw tegenstander van vandaag, hij heet Tom Pieter.’

Tom zette zijn telefoon uit en ging er voor zitten. Al na vier zetten had hij gelijkspel en hoewel hij het met 12. … dxc4 niet zo handig speelde, bleef Tom wel vat op de stelling houden. Nadat ik mijn boodschappen had gedaan, kwam ik rond de 25e zet weer binnen. Mijn goede vriend Li was inmiddels ook aangekomen. Tom liep wat onrustig rond (zal ik remise aanbieden? Antwoord teamcaptain: als jij dat wil mag het, maar doorspelen is ook goed. Geef alleen niets weg) en besloot, mede door de tijdnood van zijn tegenstander, door te spelen. Met fijnzinnig geraffineerd spel sloeg hij tussen de 32e en 40e zet genadeloos toe. Mooi spel van Tom en een 1-0 voorsprong. Wordt vervolgd in Hoorn…

Jeroen

Thomas zegt 'Si'

Onder een rijstregen verlaat het echtelijke paar het stadhuis
Zonder een spoor van twijfel in zijn stem heeft Thomas (58) het Catalaanse ja-woord gegeven aan Monica om haar vervolgens met vaste hand de ring te presenteren. De zelfverzekerdheid waarmee Thomas de belangrijkste beslissing van zijn leven nam doet denken aan de winstpartijen van Capablanca in diens beste dagen. Daarmee houden echter ook alle overeenkomsten op.Thomas dreigt de zaal te verlaten na berichten over vertraging Monica

Voor de onwetende toeschouwer leek de ceremonie nog bijna mis te gaan toen Monica niet op tijd aanwezig was en Thomas demonstratief opstond om de zaal te verlaten. Ingewijdenen zullen evenwel begrijpen dat er geen sprake van plotselinge twijfel was maar dat dit de (enige) manier is om het manaña-principe te bestrijden.
Monica komt toch, onder begeleiding van haar vader
Toen Monica even later aan de arm van haar vader verscheen was uiteraard alles weer koek en ei.

Na voltrekking van de ceremonie verliet het paar onder een rijstregen het stadhuis. Volgens het laatste nieuws is alles goed verlopen, hebben zelfs de bruidsmeisjes zich onberispelijk gedragen, zijn de hapjes de hemel in geprezen en is het feest nog lang niet voorbij.

Martijn & Botje...

Zojuist kwam de fijne tijding door: het is inmiddels gelukt, daar in Amsterdam (bij Tal/DCG)! We staan 1-0 voor tegen De Eenhoorn; onze 5e bordman heeft met zwart hun kopman verslagen! Volgende week gaan we verder, dan in Hoorn...

Monica & Thomas...

Is het inmiddels allemaal gelukt daar in Barcelona? Gefeliciteerd dan!

vrijdag 10 november 2006

58 heeft er zin an

Er scheiden zich nog een kleine 14 uren van de echtverbinding van uw
58, maar hij ziet het nog immer zitten! Beide kandidaats-bruidsmeisjes
zijn inmiddels gesignaleerd in Barcelona. 32 heeft geprobeerd zijn
kandidatuur kracht bij te zetten bij de aanstaande bruidegom middels
een onvervalst "Wat heb ik toch een enorme zin om aan je tepels te
zitten", wat ondanks de aantrekkelijkheid van het voorstel zijn kansen
er niet noodzakelijkerwijs groter op hebben gemaakt. De jury blijft
derhalve voorlopig in beraad. Het publiek blijft in spanning.

donderdag 9 november 2006

Beter laat dan veel te laat: SOPSWEPS feliciteert de voorzitter



Paul is gisteren (oeps) veertig geworden. Zijn leven begint nu pas echt! Namens alle Soppers wil ik hem van harte feliciteren met deze mijlpaal.

zaterdag 4 november 2006

Het achtste bord (door Koetsie)

Dat waren nog eens tijden...


(..) Club X heeft tot nu toe alles gewonnen, en op 28 maart spelen we tegen hen. Als we niet tegen club Y hadden gelijkgespeeld hadden we aan een gelijkspel voldoende, nu moeten we winnen. Met Edje erbij moet het kunnen. En met Paul van Onselen, de vaste invaller, 3 uit 3 heeft hij. En met Arnth en Hamie, allebei 5,5 uit 6. En met mezelf natuurlijk, ook 5,5 uit 6.

de Koets.

dinsdag 31 oktober 2006

Grote schrik in de Elzas: druiven plukken afgelast!

Op donderdagmiddag 12 oktober vertrokken de Soppers Tom Bottema en Jeroen van den Berg naar de Elzas om daar mee te doen aan het jaarlijkse druifplukfeest van Lex Jongsma. Het was ergens in het voorjaar dat Lex dit aan Tom en Jeroen voorstelde, waarop beiden onmiddellijk met 'ja' repliceerden.

Toen wisten zij natuurlijk nog niet dat hierdoor de uitwedstrijd tegen Unitas moest worden gemist, hetgeen de beide schaakliefhebbers natuurlijk enorm betreurden. Want zeg nu zelf, wat is er leuker: druiven plukken in de Elzas of schaken in Groningen? Groot was dan ook de schrik toen zij aan het diner vernamen dat het druiven plukken wegens de regenval was afgelast. 'Maar er wordt toch wel gedronken?' vroegen de twee jongste deelnemers in koor. 'Jazeker', antwoordde Lex en zo was het ook.

Eerder die donderdag hadden Tom en Jeroen een relaxte tocht gemaakt waarin het opviel hoe goed Botje kan autorijden. Terugschakelen van 5 naar 1 zal hij nooit meer doen, maar wat een talent is dit zeg! Die mag vaker rijden!

Na het prachtige diner op donderdagavond en dito wijn was het op vrijdag zover. Het bezoek aan de wijnfamilie Schwach stond op het programma. De wijnen moesten wel worden verdiend en zodoende moesten wij des ochtends drie uur door de druivenvelden lopen. Onze gastheer, Philippe Schwach, vertelde voortdurend filosofische wijsheden, zoals: 'Ik heb altijd een promillage van 0,5 in mijn bloed, zodat de microben niet de kans krijgen om mij ziek te maken.' Of deze: 'Begin altijd te drinken met champagne of champenoise, want dan word je sneller dronken. Pas daarna ga je verder met witte wijn.' Een slimme cursist merkte op: 'Is bier in plaats van champagne ook goed?' 'Neen', zei Philippe a tempo, 'want daar zit niet genoeg alcohol in.' Een wijze man deze P. Schwach (zie ook www.schwach.com).

Daarna hebben wij alles op het gebied van wijn genuttigd, compleet met eau de vie toe. Het was een memorabele dag met enkele boeiende mensen onder de gasten. Toen ik heel laat in de avond ongevraagd gratis adviezen aan mensen begon te geven, werd mijzelf geadviseerd om al deze adviezen in rekening te brengen. Interessant!

De dag erna zijn wij vroeg terug naar Nederland gereden, terwijl jullie zaten te schaken. Onze hoofden hadden het zwaar, maar de herinnering aan de familie Schwach en zijn kelders waren zoet. Het sms'je met de 7-1 werd goed ontvangen door ons ('Perfect, nu hoeven we nooit meer mee te doen') en het andere sms'je uit Frankrijk evenzeer, want aldaar bleken onze nieuwe wijnvrienden de kelders van Gsell te hebben aangedaan. Wij, de jonge honden van resp. 39 en 44, werden zo gemist. Het was echter niet anders, we moesten terug naar huis en dat was misschien maar beter ook.

Gepost door Jeroen naar zijn vriend Li, op dinsdagavond 31 oktober om 19:17 uur.

Haaaaaaaamieeeee!!!!

Volgende SOP-hoogtepunt

Het huwelijk van 58 op 11 november! Wij verheugen ons nu al op het verslag van de twee Paulen.

Wat een top blog!

Wat een opperhufter ben je als dit werkelijk werkt, Li!

58

maandag 16 oktober 2006

SOPSWEPS '29 verplettert Unitas 2


Het was een fraaie dag. Met 9 op stap. Met Frank reden Dinand en PaulvO mee,vanuit Rotterdam via Utrecht dus, de andere 6 vertrokken vanaf Amsterdam Amstel in de Pausopmobiel, die aan zijn laatste SOP-rit begon, want volgende week wordt ie ingeruild, na bewezen diensten.

De heenreis verliep voorspoedig, ondanks twee open bruggen op de A6. In Marum werd gegokt op de voorsop, en dat was een goede gok. De Kruisweg heet de locatie, en daar gaan we dit seizoen nog vaker tussens(t)oppen!

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. Een volle zaal, 8 teams maar liefst. Fraaie locatie, dat Jannes van der Wal Denksportcentrum. Twee barren, en veel te verkrijgen (alleen geen bitterballen...).

Ik mocht een keer voorgaan in de strijd, de eerste 15 zetten kende ik, en 3 zetten later sloeg 18. Pxf7 een bres in de zwarte stelling. Ook Li won snel, met zwart: het werd domweg te ingewikkeld voor zijn tegenstander. Michiel nam daarna meteen remise, en PaulvO 3 kwartier later ook.



Marcel had de tijdnood nodig om zijn tegenstander definitief te overklassen. Johan stond steeds 2 pionnen voor, maar gedrukt. Toen hij er eentje teruggaf kwam de ruimte, en toen wit even niet oplette stond ie pardoes mat. Frank had een Toreneindspel, dat ik hem niet zo snel zag winnen, weliswaar 2 Torens op de 7e rij, maar hoe nu verder? 42.Kg1-h2 43.Kh2-g3 en zwart liet zich de wandeling Kg3-h4-g5-h6 en mat verder niet aantonen! Dinand tenslotte deed nog maar 4 zetten na de tijdcontrole, maar had daar nog wel een uur voor nodig :-)

Dankzij de TomTom van Frank reden we in de stad een paar parkeergarages voorbij, en maakten beide bolides een reeks verkeersovertredingen, maar zonder gevolg... De pizzeria waren we al eerder geweest, en Dinand nog veel vaker. Michiel leerde er vervolgens zijn biergrenzen kennen, en PaulvO wilde geen kaas op zijn pasta. Dat moest ook nog ff in de keuken verteld worden ;-)

De terugreis ging goed, tot de A1. Om bij station Weesp te geraken (om 44 en 64 eruit te gooien), dien je dus niet richting Amersfoort, maar wel richting Amsterdam aan te houden. Nou, dat weten we dan...


   Unitas 2           2013 - SOPSWEPS'29     2163 1 - 7
1. Alexander van Pelt 2070 - Marcel 2340 0 - 1
2. Yme Jan Jellema 2053 - Li 2430 0 - 1
3. Evert Janse 2075 - Dinand 2279 0 - 1
4. Henk Bosveld 2015 - Johan 2259 0 - 1
5. Geert van der Lei 2005 - Frank 2120 0 - 1
6. Peter Bosker 1992 - Michiel 2018 ½ - ½
7. Kees Praagman 1997 - Gert 1929 0 - 1
8. Jan Tjadens 1895 - PaulvO 1929 ½ - ½

Dit alles onder de bezielende leiding van de Voorzitter.

Gert

Partijen met annotaties van Rybka

zondag 15 oktober 2006

E-mail aan Topalov


Toen Michiel zondag een mailtje stuurde over de link naar de Elista-video op de Chessbase-site, zag ik dat Chessbase bezoekers ook de mogelijkheid biedt om berichten aan Kramnik en Topalov te sturen. Ook al is de kans klein dat er ooit een reactie komt, kon ik mijn impulsen uiteraard niet bedwingen. Ik heb het volgende bericht gemaakt:

Dear Mr. Topalov,

Our chess club SOPSWEPS '29 from the Netherlands has been supporting you all through the Elista match. We deeply regret that you did not manage to beat Mr. Kramnik, whose sober style is hardly as appealing as your unquenchable thirst for complications.

The final result of the match shook our belief in a righteous world, and unfortunately the proceedings of the match also posed a difficult dilemma for us. Though we are your biggest fans, it is perfectly normal for all my team mates and myself to leave the stage and proceed to the rest room about 15 to 20 times per game. We are aware of the high frequency of these visits, but after three or four cans of beer, one is often prompted to use the bathroom for every next one.

Now, it seems our admiration for you as a chess player and a human being does not go together with our behaviour. And worse, our behaviour may be against the rules of chess or morally incorrect. The problem that we are facing seems unsolvable, unless you can provide us a solution, Mr. Topalov. We are fully prepared to follow all your suggestions. As a sign of goodwill, we already have decided to limit the number of visits slightly by preferring longer visits to more frequent ones.

We sincerely hope that you will find time to show us a path to a satisfactory solution. Of course we could just have decided to support Mr. Kramnik from now on, who officially is the new world champion. However, that is out of the question as, Mr. Topalov, you still are our champion.

Sincerely yours,

Li (28)
Materiaalcommissaris SOPSWEPS '29

Schrijf je eigen bericht aan Topalov
Schrijf een bericht aan Kramnik

dinsdag 26 september 2006

Even Botje bellen


Van tevoren was van beide kanten met spanning uitgekeken naar de Bussumse schaakderby, waarmee de KNSB-competitie zaterdag werd geopend. Sopsweps’29, in 1992 voortgekomen uit BSG, zou tegen de moedervereniging zeer sterk opkomen en dichtte zichzelf goede kansen toe de titelfavoriet een punt te ontnemen. Het liep anders, na een zeer ongelukkige start gingen de Soppers met 6,5-1,5 kansloos ten onder.

Teamleider Gert (64) had het zijn mannen van tevoren nog eens ingeprent: schakel je mobieltje uit, want als die tijdens de partij afgaat, heb je de partij reglementair verloren. De enige die bij die nuttige voorbespreking ontbrak, was Tom Pieter 'Botje', een van de oprichters van Sopsweps’29. Hij kwam 25 minuten te laat het speellokaal binnen, speelde zeven zetten tegen Peter Drost waarna voor ieder duidelijk hoorbaar zijn telefoon afging. Het was zijn geliefde: “Hé Tom, ben je al begonnen?” Ja, hij was al begonnen maar hij was meteen klaar ook, 1-0 voor BSG.

De klap voor de Soppers was groot, want Botje was de enige die op papier (Elo-ratings) duidelijk sterker was dan zijn tegenstander. Van hem werd een punt verwacht, van de anderen werd er alleen op gehoopt. En ook die hoop kwam niet uit, waarbij het vooral tegenviel dat de sterke Li (28)(tegen Hans Ree) en Johan (31)(tegen Emile Wüstefeld) volkomen kansloos waren. Het langst was Thomas (58) (tegen Ton van der Heijden) bezig en dat was maar goed ook. In zijn woonplaats Barcelona was hij die ochtend om zes uur op het vliegtuig gestapt, omdat hij minstens een keer per jaar een partij voor Sopsweps’29 wil spelen. Zondagavond vloog hij terug, in de wetenschap dat hij met een verloren, doch spannende lange partij in elk geval waar voor zijn geld had gehad.

Frank (47) was de enige Sopper die wist te winnen, hij versloeg Ewoud de Groote.

Johan Hut, uit zijn artikel voor de Gooi- en Eemlander van 25 september 2006

(Vanwege de afgang geen eigen sopartikel)

Partijen met annotaties van Rybka

vrijdag 15 september 2006

Sopweekend 2006

Foto's van dit zeer geslaagde weekend vind je hier. Houd er wel rekening mee dat de beelden niet geschikt zijn voor jonge kijkers. Daarom is de fotosite beveiligd met een wachtwoord. Als je dit niet meer hebt, moet je contact opnemen met nr. 28.



De onvergetelijke dolfijnsprong van onze voorzitter kun je hieronder bekijken.

by TemplatesForYou-TFY
SoSuechtig, Burajiru