zondag 19 november 2006

Vreugde in Hoorn!


Waar Oranje de goede start in 1974 geen vervolg kon geven (zie vorige verslag), daar wisten de zeven Soppers wel raad met de 1-0 leiding. De voorbereidingen waren eigenlijk al goed. Immers, om 9:30 uur mocht ik debuteren als coach van de F6 van ASV Asenal (onverwacht, maar wat was het leuk!) en samen met een naamgenoot van me dirigeerden wij de jongens naar een prachtige 0-6 overwinning tegen de F2 van ZSGO/WMS. Met deze drie punten in de zak scheurde ik vervolgens naar huize Peuk, alwaar nog een stukje taart voor mij was overgebleven (bedankt vriend). En voor wie nog nooit bij Marcel is geweest: ga erheen, want de koffie is een aanrader.

De reis naar Hoorn verliep vlekkeloos en ongeveer vijf minuten te laat begon ik die dag aan mijn tweede klus als debutant, ditmaal als teamcaptain van Sopsweps. Om 15:00 uur kopte Smelov de 3-0 in. Hij trof het dat zijn tegenstander een offday had, maar tegen een Smelov in deze vorm valt nu eenmaal niet te schaken. Heren Soppers, noem Frank niet meer Smeule maar gewoon weer Smelov, behandel de clubkampioen met respect! Speel maar na die partij, dan begrijpt u het vanzelf.


Voorsopgastheer Poekie mag ook geen Peuk meer genoemd worden, want ook hij handhaafde zijn honderd procent score. Hij speelde bovendien het clubrepertoire, wat sowieso al een positieve kanttekening in het Sopboek oplevert. Marcels tegenstander hielp mee door pardoes een kwal weg te blunderen, maar de wijze waarop Poekie daarna toesloeg doet vermoeden dat de uitslag in alle gevallen wel eens 0-1 voor onze man had kunnen worden.

Dat was dus 3-0 en voor mij het sein om samen met vriend Tom Pieter de plaatselijke visboer eens goed te verkennen. Die bokbiertjes maken nu eenmaal hongerig. Welnu, ik kan iedereen vertellen dat de visboer in Hoorn goed uit het oordeel van de smaakpolitie is gekomen. Doordat ik mijn taak als teamcaptain serieus nam, moest ik weer terug naar de speelzaal, maar Botje heeft nog vele Soppers meegenomen naar onze nieuwe vrienden in Hoorn. En allemaal keerden zij tevreden terug.

Ondertussen was het in de zaal spannend geworden. De remise van Li aan het eerste bord was reeds voorspelbaar geworden, maar daarna ging het ineens mis. Gert verloor grip op de stelling en zijn tegenstander, waardoor de laatste met akelig accuraat spel zijn zwarte stukken naar binnen gleed. Daar was geen houden meer aan. DE RAMP voltrok zich aan het vijfde bord. Waar ik mezelf al rijk gerekend had met een ruime overwinning (moet je dus nooit doen als teamcaptain, dat is de belangrijkste les die ik gisteren tijdens mijn stage heb geleerd), daar gleed Johan enorm uit.

Hij had mooi gespeeld, beheerste de gang van zaken op het bord en had nu eens een tegenstander die geen tijd had (voor niet Soppende meelezers: meestal heeft Johan geen tijd). Kortom, een zekere overwinning. Op een zeker moment won Lxd4 gevolgd door De2 (vraag maar aan Fritz), maar wat Johan speelde zag er ook goed uit. Echter, die Visser bleek dekselser te zijn dan wij dachten. Hij perste er vier, vijf krachtzetten uit waarna onze held in opperste consternatie op tijd verloor. Zijn stelling was toen zelfs al slecht.

Een afschuwelijke nederlaag. Voor Johan zelf natuurlijk, maar ook voor de stagiair-teamcaptain. Want de stelling van Michiel was weliswaar steeds in de buurt van remise geweest, maar onderweg gebeurde er van alles. Kon dus nog steeds alle kanten op. Gelukkig hield Michiel keurig stand: remise en 4-3 voor ons. Mooi gedaan van onze man, ook hij verdient respect.

Blijft over Dinand. Wat een partij zeg! Speel hem na en oordeel zelf. Er ging overduidelijk iets mis in de opening, maar daarna sloeg het volledig om en als Dinand met de toren op h6 had geslagen, was het zelfs meteen uit geweest. Nu kwam hij na vele avonturen in een eindspel T tegen L terecht, wat hij vakkundig won. 5-3 en twee punten in de tas.

Vervolgens gebeurde er veel in Hoorn, heel veel. Wij vragen ons af of we ooit nog wel in de Hoornsche poule mogen spelen, maar dat vernemen we volgend jaar wel van de competitieleider. Over een maand wacht Apeldoorn-2 en die zijn alvast gewaarschuwd: Sopsweps toont vormstijging.

Jeroen

(Ongeveer elf uur na vertrek uit Hoorn)


Partijen met analyses van Visje


zondag 12 november 2006

De partij van Botje met analyses




Klik op de bovenstaande afbeelding om een partijpagina met analyses te openen.

(Sommigen van jullie hebben misschien gemerkt dat deze partij de afgelopen dagen steeds op een andere manier is gepresenteerd. Na vele pogingen blijkt het onmogelijk om een doorspeelbare partij rechtstreeks in de blog op te nemen zonder dat dit problemen oplevert in Internet Explorer 6.

In andere browsers, waaronder de nieuwe en gratis verkrijgbare Internet Explorer 7, gaat het wel goed. Ik kan daarom iedereen aanbevelen om over te stappen op Internet Explorer 7. Als jullie dat doen, kan ik de partijen weer rechtstreeks in de blog plaatsen.)

zaterdag 11 november 2006

“1-0, we leiden” (Herman Kuiphof, na de 1-0 door Johan Neeskens in 1974 tegen West-Duitsland, WK-finale in juli)


Liefst 32 jaar later moest ik opnieuw aan deze memorabele tekst denken toen mijn goede vriend Tom Pieter de 1-0 inkopte tegen de onverslaanbaar geachte Martijn Monteban. En hoe! Tom was niet bepaald fris aan de partij begonnen en de teamcaptain evenmin. Wij moesten namelijk hard werken in Hoogeveen, in de nacht van vrijdag op zaterdag. Was het de vorige keer nog druiven plukken in de Elzas, ditmaal was het Oesters eten in Hoogeveen, op uitnodiging van het lokale bedrijfsleven.

Ja ja, veel mensen denken dat toernooidirecteur een mooi beroep is, maar in werkelijkheid is het gewoon keihard werken. Ga er maar aan staan: eerst een autorit naar het Hoge Noorden, dan eten bij McDonald’s, dan een telefoongesprek met de voorzitter, dan een paar biertjes in de hotelbar, dan de ontvangst in de Tamboer (samen met 700 anderen), dan een concert van Trijntje Oosterhuis, dan veel glazen witte en rode wijn bij de oesters, dan glazen champagne omdat die eigenlijk lekkerder was dan de rode en witte wijn, dan een kaasplateau naar binnen schuiven, dan weer veel oesters, dan een overgang naar bier en tussendoor heel veel praten met zeer uiteenlopende mensen. Vinden jullie het gek dat wij na enen nog even een afzakkertje hebben genomen in café de Hare Majesteit om bij te komen van deze loodzware inspanningen? Nou goed, wat er in de Hare Majesteit allemaal gebeurd is lijkt me niet geschikt voor de website (ook ongewensten lezen mee), vandaar dit sprongetje naar de volgende dag: zowel Tom als Jeroen hadden moeite met de ochtend.

Echter, bikkels als we zijn, vertrokken we om 11:30 uur naar Amsterdam. Jeroen reed, Tom sliep. Iets na enen kwamen we in de speelzaal van Tal binnen , alwaar deze mooie Amsterdamse club een bord voor Martijn en Tom had klaargezet (dank hiervoor, schaakclub Tal!). Eerst schudde ik Martijn de hand met de volgende woorden: ‘Hallo Martijn, mijn naam is Jeroen en ik ben teamcaptain van Sopsweps’29’ (Ja Gert en Paul, zo zei ik het echt en wat voelde dat goed!!). Dit is jouw tegenstander van vandaag, hij heet Tom Pieter.’

Tom zette zijn telefoon uit en ging er voor zitten. Al na vier zetten had hij gelijkspel en hoewel hij het met 12. … dxc4 niet zo handig speelde, bleef Tom wel vat op de stelling houden. Nadat ik mijn boodschappen had gedaan, kwam ik rond de 25e zet weer binnen. Mijn goede vriend Li was inmiddels ook aangekomen. Tom liep wat onrustig rond (zal ik remise aanbieden? Antwoord teamcaptain: als jij dat wil mag het, maar doorspelen is ook goed. Geef alleen niets weg) en besloot, mede door de tijdnood van zijn tegenstander, door te spelen. Met fijnzinnig geraffineerd spel sloeg hij tussen de 32e en 40e zet genadeloos toe. Mooi spel van Tom en een 1-0 voorsprong. Wordt vervolgd in Hoorn…

Jeroen

Thomas zegt 'Si'

Onder een rijstregen verlaat het echtelijke paar het stadhuis
Zonder een spoor van twijfel in zijn stem heeft Thomas (58) het Catalaanse ja-woord gegeven aan Monica om haar vervolgens met vaste hand de ring te presenteren. De zelfverzekerdheid waarmee Thomas de belangrijkste beslissing van zijn leven nam doet denken aan de winstpartijen van Capablanca in diens beste dagen. Daarmee houden echter ook alle overeenkomsten op.Thomas dreigt de zaal te verlaten na berichten over vertraging Monica

Voor de onwetende toeschouwer leek de ceremonie nog bijna mis te gaan toen Monica niet op tijd aanwezig was en Thomas demonstratief opstond om de zaal te verlaten. Ingewijdenen zullen evenwel begrijpen dat er geen sprake van plotselinge twijfel was maar dat dit de (enige) manier is om het manaña-principe te bestrijden.
Monica komt toch, onder begeleiding van haar vader
Toen Monica even later aan de arm van haar vader verscheen was uiteraard alles weer koek en ei.

Na voltrekking van de ceremonie verliet het paar onder een rijstregen het stadhuis. Volgens het laatste nieuws is alles goed verlopen, hebben zelfs de bruidsmeisjes zich onberispelijk gedragen, zijn de hapjes de hemel in geprezen en is het feest nog lang niet voorbij.

Martijn & Botje...

Zojuist kwam de fijne tijding door: het is inmiddels gelukt, daar in Amsterdam (bij Tal/DCG)! We staan 1-0 voor tegen De Eenhoorn; onze 5e bordman heeft met zwart hun kopman verslagen! Volgende week gaan we verder, dan in Hoorn...

Monica & Thomas...

Is het inmiddels allemaal gelukt daar in Barcelona? Gefeliciteerd dan!

vrijdag 10 november 2006

58 heeft er zin an

Er scheiden zich nog een kleine 14 uren van de echtverbinding van uw
58, maar hij ziet het nog immer zitten! Beide kandidaats-bruidsmeisjes
zijn inmiddels gesignaleerd in Barcelona. 32 heeft geprobeerd zijn
kandidatuur kracht bij te zetten bij de aanstaande bruidegom middels
een onvervalst "Wat heb ik toch een enorme zin om aan je tepels te
zitten", wat ondanks de aantrekkelijkheid van het voorstel zijn kansen
er niet noodzakelijkerwijs groter op hebben gemaakt. De jury blijft
derhalve voorlopig in beraad. Het publiek blijft in spanning.

donderdag 9 november 2006

Beter laat dan veel te laat: SOPSWEPS feliciteert de voorzitter



Paul is gisteren (oeps) veertig geworden. Zijn leven begint nu pas echt! Namens alle Soppers wil ik hem van harte feliciteren met deze mijlpaal.

zaterdag 4 november 2006

Het achtste bord (door Koetsie)

Dat waren nog eens tijden...


(..) Club X heeft tot nu toe alles gewonnen, en op 28 maart spelen we tegen hen. Als we niet tegen club Y hadden gelijkgespeeld hadden we aan een gelijkspel voldoende, nu moeten we winnen. Met Edje erbij moet het kunnen. En met Paul van Onselen, de vaste invaller, 3 uit 3 heeft hij. En met Arnth en Hamie, allebei 5,5 uit 6. En met mezelf natuurlijk, ook 5,5 uit 6.

de Koets.

by TemplatesForYou-TFY
SoSuechtig, Burajiru