zaterdag 22 december 2007

Open brief aan Tom Pieter


Amsterdam/Bilbao, 22 december 2007

Lieve Tom Pieter,

Met veel interesse heb ik jouw verslag gelezen over de wedstrijd tegen ASC in Alphen, van vorige week zaterdag. 4-4 klinkt als heel spannend. Ik vind dat jullie, de acht opgekomen Soppers, op uiterst geraffineerde wijze met het promotiespook zijn omgegaan. Het getuigt van zelfkennis en klasse om alle denkbare mogelijkheden open te houden, en zo de concurrentie in het ongewisse te laten over onze werkelijke plannen. Ben na het lezen van jouw artikel overigens erg benieuwd hoe het 47 die avond is vergaan.

In onze oorspronkelijke afspraak zouden wij eenmalig van positie wisselen; dat wil zeggen, ik zou het culinaire verslag van de wedstrijd tegen ASC maken en jij het wedstrijdverslag. Wel, deze eenmalige switch heeft mij zodanig uit het evenwicht gebracht, dat ik alle deadlines reeds heb overschreden. Vandaar deze open brief, om in het openbaar – en op een publieke website – mijn spijt te betuigen.

Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd? Hoe heeft het zover kunnen komen?


Laat ik het maar eerlijk bekennen: ik begon mijn excursie naar Bilbao in slechte doen. Een koude decemberavond nam mij te grazen op een wijze zoals ik dat lang niet meer had ondervonden. Reeds na de overstap in Madrid voelde het niet goed, toen het vliegtuig een uur lang stil stond met louter nerveuze Spanjaarden en Basken aan boord, die allen hetzelfde wensten als ik: frisse lucht. Eenmaal onderweg kregen wij niet waarop wij allen hoopten, een drankje met een hapje. En eenmaal in de hotelbar kreeg ik dat drankje en hapje wel, maar doordat Bilbao in een koufront was gehuld, was het kwaad in feite al geschied: mijn hapje smaakte niet meer (een op zichzelf lekker bereid stokje tonijn met kleine stukjes verse groente).
Toen even later mijn gastheren kwamen voor de traditionele tapa’s-tocht in Portugalete, ging het bij de eerste bar meteen mis: een verkeerd visje (wel lekker overigens, gedrenkt in veel olie met knoflook) leidde de ondergang in. Reeds voor 22.00 uur moest ik noodgedwongen mijn hotelkamer opzoeken. Ik was ziek, doodziek.

Uiteraard past het niet om op deze website medelijden te zoeken (laat staan te vinden), maar hierdoor liep wel mijn plan voor het culinaire verslag in het honderd. In plaats van vrolijk te happen en snappen, lag ik in bed. Gelukkig was mijn meereizende collega zo vriendelijk om gezond te blijven en ondertussen – exclusief voor www.sopsweps29.nl - aantekeningen te maken van alle hapjes en drankjes die hij nuttigde. Zodoende is dag-1 van mijn reis niet voor het culinaire nageslacht verloren gegaan.

Na bijna 11 uur slapen (jazeker!) bleek ik enigszins hersteld, hoewel mijn lichaam nog geen vetten duldde. De tweede dag begon ik derhalve voorzichtig met thee, yoghurt en een piepklein broodje ham. De ontbijttafel bood vele lokkers, maar de ziekte won het van de trek. Een rustige wandeling, slechts onderbroken voor een heerlijke cafe con leche, zorgde voor verder herstel en bij de lunch (± 14.00 uur) durfde ik het weer aan: ik ging voor een ensalada mixta als voorgerecht, en een vetarm vleesgerecht als hoofdgerecht, met daarbij een licht wit wijntje en daarna als try-out een stevig glas vino tinto. En zie daar: de maag hield stand, waarna ik spontaan tegen mijzelf zei: 16, je bent er weer klaar voor!

En om nu een heel lang verhaal zo kort mogelijk af te ronden, ik bleek er klaar voor, want de middag, avond en nacht duurden heel lang, zonder dat mijn lichaam protesteerde. De details volgen later, in een tweede deel. De bijhorende foto’s volgen in een derde deel, als webmaster ‘Fucking’ Li terug is van vakantie.

Nogmaals excuus voor de vertraging, maar ik wilde je niet langer in spanning laten. Heb je trouwens nog nieuws over Topsweps? Of wordt het Stopsweps?

Ik wens je fijne kerstdagen toe en beloof je plechtig het tweede gedeelte van mijn culinaire verslag toe te sturen rond diezelfde kerstdagen.

Veel liefs,

Je 16

(wordt vervolgd)

dinsdag 18 december 2007

Nina, Janet, en Linda

Op de avond van de vijftiende december 2007 waren het uiteindelijk zes leden van de schaakclub SOPSWEPS’29 die in een Alphens eethuis aan tafel gingen. Dat was een lichte verrassing voor Tom Pieter, die weliswaar met een voortijdig vertrek van Hamie had gerekend, maar niet met dat van Frank. Die had hem, zo vertelde Gert, tijdens het laatste biertje in de speelzaal echter plotseling licht triomfantelijk medegedeeld dat hij die avond niet zou meegaan. O, had Gert gezegd, waarop Frank wat teleurgesteld had gekeken.

De netmanager echter begreep de stille wenk en vroeg: ‘Maar waarom ga dan je niet mee eten?’ Frank had beweerd een date te hebben, voor het eerst sinds zijn scheiding van Nina. Nina. Iedere keer als Tom Pieter aan haar terugdacht, voelde hij de opwinding weer direct opkomen. Hij kende weinig vrouwen die zo consequent een rol in het leven speelden als Nina. Zozeer dat ze waarschijnlijk zelf was vergeten wie ze vroeger was geweest. Dat er met haar daarom niet samen viel te leven had Frank, hoewel wat laat, ongetwijfeld terecht geconstateerd. Maar met enige passie en jaloezie bedacht Tom Pieter dat ook voor deze vestaalse maagd seks toch haar belangrijkste uitlaatklep in het leven geweest moest zijn. En uit eigen ervaring wist hij dat je met licht gemankeerde vrouwen waanzinnige seks kon hebben.

Het afspraakje met Janet was overigens wel de enige verklaring die Tom Pieter kon bedenken voor de nederlaag die Frank eerder op de dag tegen Paul de Vries leed. Het puntenkanon van SOPSWEPS’29 van de afgelopen jaren bereikte met wit geen voordeel en verloor in het middenspel een pion. Toch wel apart, meende Tom Pieter, dat een man van 41 nog zo in de zenuwen over een vrouw kan zitten.

Daarvoor had ook Hamie zijn partij verloren. De penningmeester weerde zich op zijn manier dapper, maar kwam structureel tekort. Tijdens wat biertjes en bitterballen observeerde Tom Pieter hem nauwkeurig en hij kon niet anders dan tot de conclusie komen dat Hamie in zijn hoofd al dan niet met veel dingen bezig is, maar schaken en SOPSWEPS’29 daar niet toe behoren. Sympathiek als altijd veinsde Hamie aandacht voor de technische details van de overwinning van de netmanager en de remise van onze softwarespecialist, maar Tom Pieter verwachtte niet dat hij met deze acteerprestatie ooit een belangrijke toneelprijs in de wacht zou slepen. Wel pijnigde Tom Pieter zijn hersens over wat er dan wel in de bovenkamer van Hamie omging. Verder dan een aantal plausibele mogelijkheden kwam hij echter niet.

Leuk voor de roddelpers was nog de fraude van de netmanager met zijn notatiebiljet geweest. Op het oog had hij een overtuigende overwinning in een scherpe variant van de Tsjigorin geboekt, maar in de analyse moet het hem gedaagd zijn dat hij vlak voor het einde de sterkste voortzetting had gemist. ‘Zetten, kijkcijfers, wat maakt het allemaal uit’ zoiets zal hij gedacht hebben, want toen Gert de netmanager voor het clubarchief om zijn notatiebiljet wilde vragen was deze druk bezig om Lf3 uit te gummen en te vervangen door het direct winnende Lc4. Gert was onverbiddelijk. De netmanager gaat met Lf3 de annalen in.

Tom Pieter

(wordt vervolgd)

maandag 26 november 2007

Bestaat Purmerend?


De redactie van www.sopsweps29.nl is de laatste maanden bestookt met e-mails en brieven waarin werd gevraagd om in de verslaggeving toch vooral wat meer de nadruk te leggen op een schaaktechnische invalshoek. Al dat geleuter over wat er in de stad van spelen zoal plaatsvindt, blijkt sommige van onze lezers minder aan te spreken. Daarom is gekozen voor een andere journalistieke invulling van de verslaggeving. Onze culinaire verslaggever Tom Pieter zal zich louter bezig houden met het culinaire randgebeuren. Zie elders op deze site zijn voortreffelijke verslag en visie over de wedstrijd tegen Purmerend.

Voordat ik mijzelf overgeef tot de schaaktechniek, toch nog één anekdote vooraf vermeld: bij aankomst op de Koemarkt in Purmerend, middenin het centrum, zag ik twee rokende moeders met bontjassen en boodschappentassen en dure auto’s en veel nutteloos goud. Toen ik enige flarden van hun gesprek opving, was een Amsterdamse tongval evident. Ik dacht meteen: ze bestaan dus echt, de voor de allochtonen op de vlucht geslagen Amsterdammers die gelukkig trachten te worden in Purmerend. En Purmerend bestaat dus ook…

Vooruit dan maar, schaken. Met de aantekeningen van playing-teamcaptain 32 als hulpmiddel, kom ik tot het volgende:

15.13 uur
32 komt remise overeen met zijn veel sterker geachte tegenstander. Onze man was daarmee zeer in zijn nopjes, en terecht, want hij heeft de heren theoretici veel werk bezorgd: is zijn revolutionaire behandeling van het damegambiet de toekomst van het schaken? Kan dit allemaal wel? Spelen wij voortaan het damegambiet met pionnen op c6 en e6, met paarden op d7 en e7? Veel vragen derhalve, die zijn tegenstander niet kon beantwoorden. Het remiseaanbod van 32 op de 16e zet werd in ieder geval gretig geaccepteerd.

15.50 uur
28 komt remise overeen met zijn zwakker geachte tegenstander. Vriend testte een internetvluggersysteem waarmee hij recent tamelijk succesvol was, maar helaas was het in de praktijk minder nuttig als verrassingswapen. Zwart bereikte vrij gemakkelijk gelijkspel.


16.33 uur
16 moet opgeven. Interessante partij, al zeg ik het zelf, met een boeiende paardendans op de velden a8 en a1. Het zwarte paard op a1 was zwakker dan het witte paard op a8, maar daar stond tegenover dat de witte koning onveilig stond. Zwart had beter kunnen spelen, zeker, maar gezegd moet ook worden dat de witspeler tamelijk koel verdedigde. Op de 21e zet volgde de beslissende fout, maar toen stond zwart al niet meer beter.


17.07 uur
99 scoort de gelijkmaker. Goede partij, waarin de zwartspeler in een aanval over de f- en h-lijn volledig onder de voet werd gelopen. Zo zien we 99 op zijn sterkst. Rustig de aanval voorbereiden en pas toeslaan op het moment dat de gelegenheid zich voordoet. Wellicht had wit al eerder kunnen toeslaan (dat was de mening althans van Fritz), maar zoals 99 het deed was het ruim voldoende.

17.08 uur
47 speelt remise. Interessante partij, waarin onze man met duidelijk voordeel uit de opening kwam. Wellicht werd hij wat onrustig door het snelle spel van zijn tegenstander, want het vrijwillige kwaliteitsoffer van 47 leek niet noodzakelijk. Hij had hierdoor evengoed in het nadeel kunnen komen, maar enkele minder nauwkeurige zetten van zijn tegenstander brachten hem zelfs weer in het voordeel. Toen zwart in het eindspel de kwal op het juiste moment teruggaf, was de remise het logische gevolg.


17.11 uur
10 brengt ons weer op voorsprong. Een prima partij ook, in een opening die bij mijn weten heel lang geleden erg populair was. Timman speelde het vaak met zwart. 10 heeft dit vroeger uitvoerig bestudeerd, dat weet ik, en de vruchten van die studie plukte hij zaterdag. Hij maakte het mooi af in de aanval, compleet met een elegant dameoffer. Een blunder van zwart versnelde het einde.


18.02
Paniek in de zaal, want 19 verliest. De hakker ging wat te ver, na een merkwaardig verlopen opening waarin hij in een stelling terechtkwam die hij nog nooit had gespeeld. Wit leek duidelijk beter te staan, maar met een zeer verrassend stukoffer sloeg 19 hard terug. Zijn tegenstander was duidelijk van slag maar bood goed tegenspel. Hij gaf materiaal terug en het eindspel dat resteerde stond lang niet slecht voor 19. Wellicht door het tijdverbruik van zwart (veel) ging er wat mis, want ineens won wit de kwaliteit met een listige manoeuvre. Daarna maakte Hopman het goed af.


19.08
Bleef alleen 31 over in de zaal. Hij verkoos een eenzame strijd, om niet nerveus te worden van het hijgerige geloer van zijn teamgenoten en andere geïnteresseerden. Wij vermaakten ons intussen uitstekend in het gezellige clublokaal van Purmerend. Toch hadden wij 99 als spion naar de zaal gestuurd, hij informeerde ons zo nu en dan over de vorderingen van 31. Die vorderingen waren er. 31, die in de partij al een keer remise had geweigerd, had een wel zeer aangename drukstelling die hij alleen maar kon winnen. Zijn techniek was onberispelijk en zo konden wij om 19.08 uur de verdiende matchzege noteren.

Toch nog twee anekdotes tot slot: 19 moest nog een boete van 60 euri betalen om zijn auto uit de Purmerendse parkeergarage te laten halen (eigenaar zat waarschijnlijk al ergens in het café).
’s Avonds in restaurant Dauphine (?) in Amsterdam zaten wij met zeven man gezellig te eten en te kletsen toen iemand constateerde dat noch 64, noch 32 aanwezig waren. Dit was in de geschiedenis van Sopsweps nog nooit eerder gebeurd, één van hen was er altijd. Dit was direct het sein om het gespreksonderwerp zo te veranderen dat ineens alleen nog maar over bestuurlijke kwesties werd gepraat en de toekomst van de club tot in een wel heel brede breedte werd besproken. Kortom, het werd laat, maar dat deed er niet toe. Twee punten zijn twee punten en dat promotiespook houden we wel in de gaten. Dat komt echt goed, geen zorgen.

16

[Om privacyredenen wordt in plaats van een foto van 10 een afbeelding van een stuk appeltaart van bakkerij Kuijt getoond. Wij bieden de heer Kuijt hiervoor bij voorbaat onze verontschuldigingen aan.]

zondag 25 november 2007

Verslag van de wedstrijd Purmerend - SOPSWEPS'29, door Tom Pieter*

In een overmoedige bui had Tom Pieter tijdens zijn vorige bezoek aan Chicago geroepen dat hij Jan Maarten en diens echtgenote Marie mee uit eten zou nemen naar Alinea. Terug in Nederland had hij spijt gekregen van die belofte: kon hij nu nooit zijn grote mond eens houden? Alinea was ongetwijfeld een goed restaurant maar het mikte met zijn prijsstelling nu niet direct op een werkloze tekstschrijver en dat was hij. Als hij nu Arnon Grunberg was, dan was het allemaal geen probleem geweest, maar nu... Tom Pieter hoopte dat Jan Maarten niet meer op de uitnodiging terug zou komen. Of dat er die vrijdag geen plaats zou zijn. Of dat ze bij de deur geweigerd zouden worden omdat Jan Maarten geen pak droeg. En van mensen zoals Jan Maarten zonder pak zouden ze bij Alinea wellicht heel erg zenuwachtig worden.

‘Alinea heeft net gebeld’, riep Jan Maarten vanuit de slaapkamer. ‘We moeten er om zeven uur zijn.’ Het was inmiddels november en Tom Pieter was weer eens in Chicago om de treurigheid van het bestaan in Hilversum te ontvluchten. Hij begreep dat een ontsnapping niet langer waarschijnlijk was en hij berustte in zijn lot. Om het allemaal nog erger te maken, had Marie haar vriendin Laura uitgenodigd. Dat zou de avond er voor Tom Pieter bepaald niet goedkoper op maken. Hoe moest hij dit ooit aan zijn manager verkopen?

Op Teletekst las hij dat een onbekende brand had gesticht in een appartementencomplex in Hilversum. Voor de derde keer in amper drie weken tijd. De eerste keer - bij hem in de Langestraat - was de brandweer er als de kippen bij geweest en was schade voorkomen. Daarna op de Ruitersweg en nu dan in de Schoolstraat waren de bewoners minder gelukkig geweest en waren er onder andere enkele auto’s in vlammen opgegaan. Tom Pieter kon zijn ogen niet geloven: was er dan nog een pyromaan actief? Ineens had hij enorm veel zin om bij Alinea te eten.

Tom Pieter die nu in een goede stemming was, vond de vriendin van Marie bijzonder aantrekkelijk. Daarnaast had chefkok Grant Achatz duidelijk goed nagedacht over het menu van 24 gangen dat hij zijn gasten voorzette. De salade van rauwe dennentakken (Kuroge Wagyu) had Tom Pieter nog nooit eerder gegeten en ook het opsnuiven van nootmuskaatlucht uit een speciaal voor dat doel met nootmuskaatlucht gevuld kussen (Beans) waar hij dan af en toe op moest drukken, vond hij maar wat bijzonder. Hoewel dat verder niet zo'n voedzame gang was. Hoogtepunt van de avond op culinair gebied voor Tom Pieter was de suikerspin in penisvorm (Licorice Cake) die opgehangen werd op mondhoogte en die hij volgens het bedienend personeel het beste kon afzuigen.

Sommelier Craig Sindelar schonk de glazen nog eens vol. Met een monotone stem legde hij uit waarom hij bij het nootmuskaatkussen de J.Hofstatter Gewurztraminer Kolbenhof Alto Adige 2005 serveerde. Het gezelschap had namelijk voor een wijnarrangement van 12 glazen gekozen en kreeg elke twee gangen weer een andere wijn. Omdat Jan Maarten niet veel dronk, kwam het er voor Tom Pieter op neer dat hij een arrangement van 24 glazen moest zien weg te werken. Rond gang 21 begon bij Tom Pieter de wijn te werken. Dromerig keek hij nog maar eens in het decolleté van zijn overbuurvrouw Laura. Hij kon het ook niet helpen en hij voelde een stevige erectie opkomen. Duidelijk niet de goedkoopste uit zijn leven. Even later leende Jan Maarten hem $1.760 dollar om de rekening te voldoen.

In de auto op de weg terug zou Laura als eerste worden afgezet. Jan Maarten parkeerde de auto bij het appartementencomplex waar de Italiaanse tijdelijk verbleef. ‘Tom Pieter brengt me nog wel even naar de deur’ zei Laura tegen niemand in het bijzonder maar wel voor iedereen duidelijk hoorbaar. Dat leidde weer tot zo’n moment in het leven van Tom Pieter waar hij absoluut niet wist wat hij moest doen. Terwijl hij toch in de overtuiging verkeerde dat hij meer van het leven begreep dan menig ander. Wat bedoelde Laura met die opmerking? Wat kon ze ermee bedoelen? Hoe dacht Laura dat hij het zou opvatten? Hoe wilde Laura dat hij het zou opvatten? Geen eenvoudige vragen, zelf niet voor de doorgewinterde pokerspeler die Tom Pieter inmiddels was. En voor het antwoord had hij slechts de enkele seconden die de wandeling van de auto van Jan Maarten naar de deur van Laura in beslag zou nemen. Hij kwam er niet uit...

De volgende dag in Terre Haute wachtte Tom Pieter een aangename verrassing: de jongens van SOPSWEPS'29 hadden koploper Purmerend met 4,5-3,5 verslagen en hoewel Gert gewag maakte van het promotiespook, hoopte Tom Pieter ook dit jaar weer op een kampioenschap in de tweede klasse. Nu hij zelf bijna niet meer meedeed, leek die droom nog werkelijkheid te kunnen worden ook. Hij was zich ervan bewust dat de Oud-Valkeveense club dan behalve dispensatie om altijd uit te mogen spelen ook toestemming zou moeten krijgen om in competitiewedstrijden met acht in plaats van de vereiste tien man aan te treden. Dat leek een klusje voor de directeur die inmiddels genoeg invloed binnen de bond zou moeten hebben om behalve dat te regelen er ook voor te zorgen dat elke wedstrijd van SOPSWEPS'29 in de eerste klasse bovendien met een 1-1 tussenstand zou beginnen.

Tom Pieter

*Ver weg in Terre Haute - een redelijk grote plaats in Indiana - overdacht Tom Pieter de situatie.

dinsdag 6 november 2007

Werd er tijdens het eten nog geschaakt?

AANVULLINGEN OP VERSLAG VAN TOM PIETER

6 november 2007. Vreemde dag vandaag. De zon schijnt soms, het stormt soms, het regent soms en het is niet koud. De mailbox stroomt als iedere dag over. Ik ben er even voor gevlucht, naar Tuschinski - mijn lievelingsbioscoop - om daar een film te pakken. Geen aanrader, vandaar ook dat ik niet zeg bij welke film ik ben geweest.

Wel een leuk mailtje ertussen. Gelukkig maar. 31 wees mij en anderen erop dat ons toekomstige lid 12 het verslag van de wedstrijd Homburg 3 – SOPSWEPS'29 miste. Speciaal voor hem is Tom Pieter in de pen geklommen (wie heeft deze fantastische uitdrukking eigenlijk bedacht??) om in no-time zijn openhartige visie op de wedstrijd te geven. Hulde 88! Even open en eerlijk als altijd, met die onnavolgbare Arnon G.- stijl die A.F.Th. zo nu en dan tot razernij stemt. Gisteren bleek overigens op dat AKO-literatuurgala dat schrijvers net schakers zijn. Grappig.

Tja, Apeldoorn-uit. Met alle respect voor Apeldoorn, maar dit is toch zeker geen Leiden. Als ik nu vanuit mijn werkkamer naar buiten kijk is het weer somber, de mensen zijn ook stil op straat. Als ik aan de wedstrijd van afgelopen zaterdag denk, kom ik toch weer uit bij M. en J., in Leiden dus, maar niet in Apeldoorn. 5½ - 2½ verliezen is toch anders dan 6½ - 1½ winnen. Heel anders. Minder zakelijk, veel leuker dus.

Ter zake nu: zelfs ik won! Ik zat aan bord 6 en won voor de eerste keer in anderhalf jaar weer eens een KNSB-partij. Wat was ik daar verschrikkelijk blij mee! Twee dagen lang heb ik fluitend en glimlachend door de stad gefietst, zo fijn voelt winnen. Dat moet gezegd worden.

Vriend 28 in betere tijden geflankeerd door Hamie (in actie)Ik was overigens niet de enige die won. Aan de borden 1 tot en met 6 wonnen alle Soppers. D. gaf aan het eerste bord in een mooie stelling een kwaliteit weg, maar stond zo goed dat dit weinig uitmaakte. De clubkampioen overklaste aan het tweede bord zijn tegenstander in een Scandinaviër. Mijn vriend telde iets te vroeg het punt maar zag een tijdelijk dipje niet meedogenloos afgestraft worden. Daar ben ik toch wel blij mee, want anders hadden we geestelijk behoorlijk wat reparatiewerkzaamheden moeten verrichten.
De oud-clubkampioen won in zijn vertrouwde, degelijke stijl op z’n gemakje en aan bord vijf past een verhaal:

Nr. 88 heeft dit verhaal zelf reeds gedeeltelijk opgetekend (zie hieronder), maar het schaken van de man over wie wij ons wel eens zorgen maken, blijft een bepaalde specifieke variant hebben die enige toelichting vraagt. Want, zetten als f7-f6, Ph6-f7 en aan de andere kant c7-c6, Pa6-c7 is ook aan Tom Pieter door de voormalige bondscoach uitgelegd als ‘een weinig plausibele manier van je stukken ontwikkelen.’ Dat weet hij natuurlijk zelf ook.
Maar, The man is a man and a man needs a kick. Wel, die kreeg 88 ook, want na een zet of tien blunderde hij ineens een pion weg. Later stortte ook zijn centrum in en toen dachten vele fans: ‘ah god, hij gaat het niet redden’.

Dat moet je dus nooit over 88 zeggen of denken. Dat maakt iets in hem los. Met de klassieke tegenstoot … e5!? counterde hij flink terug en met de krachtzet … Db4! nam hij in zekere zin het initiatief over. Toen hij even later ook nog eens succesvol aan het combineren sloeg, werd het zijn tegenstander te machtig: hij verloor en dat was meteen de 1-0 voor ons.

Aan bord zes zat ik zelf en links van mij zat 99. Hij kwam mijns inziens mooi uit de opening maar moet onderweg een foutje gemaakt hebben, want toen ik klaar was met analyseren miste ik bij het tellen der stukken een kwaliteit bij zwart. Gelukkig was alles nog binnen de marge en werd het remise.

Aan bord 8 speelde 64 tegen de J. van Apeldoorn, K.
64 was in topvorm en claimde vooraf een plaats in de basis, iets wat hij nog nooit heeft gedaan. Met krachtig spel leek hij de frêle K. met bruut geweld weg te willen blazen, maar K. liet zich niet zo makkelijk wegdrukken. Toen 64 een gevaarlijke aanvalsmogelijkheid liet liggen, liep het verkeerd voor hem af. Op depressiviteit heb ik hem daarna overigens niet kunnen betrappen.

In zijn culinaire beschouwing over de wedstrijd tegen Homburg liet 88 de voorsop achterwege, maar dat kwam omdat hij deze door tijdgebrek niet kon meemaken. Wel lezers, het was een prachtige voorsop, waarin de sectie Amsterdam – veel te laat vertrokken doordat 31 het huis van 32 niet kon vinden – aan 47 de bestelling telefonisch doorgaf bij telefonische monde van 28. De timing was zo goed dat toen Amsterdam het wegrestaurant in Stroe binnenstapte, de verse broodjes ons meteen werden aangereikt door 47. Een staaltje teambuilding waarover nog lang zal worden nagesproken en die wellicht geleid heeft tot deze op zichzelf eenvoudige 6½ - 1½ overwinning.

Weet 12 nu voldoende? Denkt hij dat wij nu klaar zijn voor de topper tegen Purmerend? Daarover in een volgend verslag meer, nu eerst naar buiten kijken, waar het weer onbestendig blijft en mijn gedachten zich toch af en toe weer naar die mooie oktoberdag in Leiden verplaatsen…

16



Noot 1 van 28: 12 is het voorlopige rugnummer van 12. Hoewel 12 niet werkelijk het rugnummer 12 heeft, is er met het oog op de begrijpelijkheid en leesbaarheid van deze publicatie voor gekozen om 12 12 te noemen. Waar 12 staat, kan evenwel ook bijvoorbeeld 11 worden gelezen als dat het voorlopige rugnummer van 12 (in dit geval 11) zou zijn.

Noot 2 van 64: waar is je historisch besef, 28? Ook SOPSWEPS'29 heeft een ex-lid. Een ex-lid met nummer 11, een nummer dat direct bij het ex worden natuurlijk pensioneerde! Dus het kandidaatlid met het voorlopige nummer 12 zou bijvoorbeeld ook met 15 kunnen gaan spelen, of met 1% van zijn rating, maar dus niet met 11. Want het gekkengetal hoort voor altijd bij onze ex, Mark.

Noot 3 van 28: 64, ik wil de statuten hier graag nog eens op naslaan. Kan iemand die geen lid meer is, zijn rugnummer behouden? We zijn Ajax niet.

Noot 4 van 64: daar hebben we geen statuten voor nodig! Een prachtige gewoonte, wat dacht je bijvoorbeeld van deze Mark, van wie shirtnummer 11 maar liefst twee keer pensioneerde?

6½ - 1½ of het verhaal van de gehaktballen

Tom Pieter zou eigenlijk helemaal niet meedoen tegen Apeldoorn 3. Jammer, want hij had er wel zin in gehad. Daarom was hij ook enorm opgelucht geweest toen hij hoorde dat zijn broer Hans verhinderd was op 3 november. Op die datum zou hun moeder een etentje voor de hele familie geven waarbij hijzelf onmogelijk kon ontbreken. Maar dat gold niet alleen voor Tom Pieter, dat gold dus ook voor zijn broer. En nu zijn broer zich met een in de ogen van hun moeder legitieme reden afmeldde, ging het hele etentje niet door. En kon Tom Pieter gewoon gaan schaken.

De woensdag voor de wedstrijd was hij nog met Robert naar Hamburg gereden om daar gezellig een biertje te drinken en vervolgens Merijn op te halen. Merijn was een sterke schaker die al een tijdje van de Duitse havenstad zijn thuisbasis had gemaakt. Het biertje drinken was wel een beetje uit de hand gelopen. Eigenlijk hadden ze voor één biertje dan ook te weinig discipline, alledrie. De jongens hadden Tom Pieter om 5 uur ’s ochtends uit een zeemanskroeg in een taxi moeten dragen, terwijl Robert juist de volgende ochtend duidelijk niet fris meer was. Toch werd Apeldoorn in drie uur en tien minuten bereikt. Waarna Robert en Tom Pieter in het hol van de leeuw (de keuken van Karel) aan het worstjes bakken sloegen. En Merijn het eerste bord van Apeldoorn 3 oftewel Tom M. ging proberen klaar te stomen voor de wedstrijd. Wat overigens niet lukte, die zaterdag werd Tom M. niet in de buurt van het clubgebouw van Apeldoorn gezien.

Verrassend genoeg waren er tijdens de wedstrijd gewoon gehaktballen te verkrijgen. Daar had Tom Pieter niet op gerekend omdat de andere teams van Apeldoorn uitspeelden en de uitbaters van de bar niet op veel omzet hadden kunnen rekenen. Meestal zijn er dan alleen drankjes en thee en koffie te koop. Volgens Paul waren de ballen overigens niet zo lekker, Tom Pieter vond vooral het broodje bal met ham goed weg te krijgen.

Toen de gehaktballen op waren, was het wachten op de Chinees. Probleem hierbij was vooral Paul [99] die lang bleef proberen een gewonnen stelling te winnen. Toen hij uiteindelijk klaar was en geconstateerd werd dat de netmanager definitief niet kwam opdagen, kon de voettocht naar het restaurant ingezet worden. De netmanager houdt namelijk niet van Chinees. En als de netmanager iets wel wil is het onduidelijk of iets wel of niet gebeurt maar als de netmanager iets niet wil is het altijd heel duidelijk dat het er ook echt niet inzit.

In het Chinese restaurant vlakbij het clubgebouw van Apeldoorn werd duidelijk dat een aantal SOPSWEPPERS een harde strijd tegen een of meerdere verslavingen voert. Zo bestelde Gert krampachtig de ene Chinese thee na de andere. Om af te vallen volgens Gert, maar er waren maar weinig mensen die dat geloofden. ‘Dronk Gert vroeger geen bier’, vroeg Dinand zich hardop af. Tom Pieter zou de nacht voor de wedstrijd wel eens niet geslapen kunnen hebben, beweerde overigens Gert op zijn beurt. In de auto op weg naar Apeldoorn en terug viel Tom Pieter beide keren direct na het instappen in slaap. ‘Nou, dan weet je het wel’, zo wierpen de SOPSWEPPERS elkaar veelzeggende blikken toe.

Zonder die blikken op te merken, sloeg Tom Pieter aan het bestellen. Paul geloofde zijn oren niet. ‘Eeeh, nou de tomatensoep, en doe maar een loempia en een portie saté en dan, eeeh nou ook maar de Pekingeend in pikante saus. En nog een biertje'. Dit kon niet waar zijn. Ging die dat echt allemaal opeten?

Dat ging die en het was duidelijk dat sommige SOPSWEPPERTJES zich zorgen maakten over het eetgedrag van Tom Pieter. Die daar overigens zelf niets van meekreeg. ‘Johan is zich echt een hoedje geschrokken’, aldus Paul na afloop tegen een buitenstaander. ‘Die wist echt niet wat hij zag. Tom Pieter helemaal gefocust op eten zonder op of om te kijken.’ En: ‘Heb je die dikke nek van hem gezien’, had de directeur gelachen. ‘We moeten maar een beetje om Tom Pieter gaan letten. Anders loopt het fout met hem af’, bedacht Frank.

Auteur: 88.

maandag 22 oktober 2007

De laatste twee alinea’s van 'Overpeinzingen Van Tom Pieter' nader uitgelegd

Voor veel van de SOPSWEPPERTJES bleken de laatste twee alinea's van Overpeinzingen Van Tom Pieter lastig te verhapstukken zonder uitleg. ‘Het werd me allemaal te veel Arnon Grunberg’, aldus Thomas vanuit een grote stad in Catalonië. ‘Ben je soms met Arnon op vakantie geweest’, liet David Alexander vanuit Australië weten. Ook hem was de opvallende gelijkenis tussen Tom Pieter en de grote Nederlandse schrijver opgevallen.

Het was niet de gewoonte van Tom Pieter om op dergelijke opmerkingen in te gaan of er zelfs maar aandacht aan te besteden maar in dit geval moest hij wel. Want stel je voor dat J. en M. echt bestonden, het verhaal lazen en het ook niet begrepen. Dat was weliswaar waarschijnlijk de bedoeling van Grunberg met zijn boeken, maar niet van Tom Pieter met zijn overpeinzingen. Misschien was dat wel een bestaand effect dat hij nog niet kende: dat je als schrijver ongemerkt de stijl van de collega die je het meest verafschuwde overnam. Omdat de andrenaline-spiegel in je bloed continu hoog was, als je werk van hem las.

Tijdens de toespraak van arbiter Koos, even later, schoot het door zijn hoofd. Het was in Grand Café Sonnevanck in Wijk aan Zee twee jaar geleden geweest waar hij met Marleen en Adri had afgesproken. ‘Je kent J. toch wel’ of iets dergelijks had Marleen gezegd. Hoewel hij haar naam wel eens had gehoord, kende Tom Pieter haar niet en op dat moment maakte ze geen grote indruk. Tsja, in dat geval verdiende hij de aandacht van J. ook niet echt, zelfs niet als die er ’s avond in Café de Hare Majesteit in Hoogeveen nog zou komen.

’s Avonds in de Hare Majesteit – waar overigens bij toeval ook Webmaster Fuckin’ Li aanwezig was - kwam alles op zijn pootjes terecht. Achtereenvolgens besloot J. om terug naar Groningen te gaan, met de trein te gaan en door de directeur naar het station gebracht te worden. Dat was wat Tom Pieter gewild had maar tegelijkertijd ook weer niet. In een melancholieke bui scheurde hij met G. terug naar de bungalow in Echten. Om ruim 30 euro met poker te verliezen.

Tom Pieter

zaterdag 20 oktober 2007

Overpeinzingen van Tom Pieter

Al vaker had Webmaster Fuckin’ Li van www.sopsweps29.nl aan Tom Pieter gevraagd of hij nog eens een verhaal voor de site wilde schrijven. Die stond daar weliswaar niet onwelwillend tegenover, maar het ontbrak hem daarvoor meestal aan inspiratie en dan werden het maar zielige verhalen. Van die Arnon-Grunbergstukjes die nergens over gingen. En dan nog zonder de mooie zinnen van Grunberg. Want dat kon je wel aan Grunberg overlaten, meende Tom Pieter. Toch was hij er diep in zijn hart van overtuigd dat Grunberg vanuit New York iedereen in Nederland uitlachte. Omdat hij er in slaagde door de mooie verpakking zijn lezers het absolute niets te verkopen.

Vandaag was alles echter anders. De directeur had hem verteld dat J. langs zou komen bij het schaaktoernooi in Hoogeveen en dat feit alleen al bezorgde Tom Pieter een gevoel van lichte opwinding. Dat was niet zo verwonderlijk: sinds de wedstrijd LSG3-SOPSWEPS'29 van twee weken geleden was ze in snel tempo tot een cult-figure pur sang uitgegroeid. Eerst door haar overtuigende overwinning op de directeur. Daarna was ze samen met haar teamgenoot M. met de jongens van SOPSWEPS'29 wezen stappen hetgeen bij hen voor een opmerkelijke metamorfose had gezorgd. Zo jolig als die avond hadden ze zich in jaren niet gedragen. De netmanager zou de hik hebben gekregen en bij het afscheid van J. en M. was er luidruchtig gezongen en gezwaaid.

Die gebeurtenissen alleen hadden Tom Pieter al jaloers gemaakt dat hij er die dag niet bij had kunnen zijn wegens familieverplichtingen. Maar dat was nog maar het begin geweest. Heel Nederland stond op het punt kennis te maken met SOPSWEPS'29 Meets J. en M. omdat enkele papperazzi tijdens LSG3-SOPSWEPS'29 enkele confronterende foto’s van J. en de directeur hadden gemaakt en een webmaster van www.sopsweps29.nl in eerste instantie de verleiding van een verveelvoudiging van zijn bezoekcijfers niet had kunnen weerstaan. Zonder dat hij precies kon uitleggen waarom, had dat het verlangen van Tom Pieter om erbij geweest te zijn sterker gemaakt.

J. zou meedoen aan het zogenoemde prominenten-toernooi in het gemeentehuis van Hoogeveen en direct na een eerste introductie daar bezorgde ze Tom Pieter de schrik van zijn leven door hem te vertellen dat ‘ze bij Corus toch al eens met elkaar hadden gesproken’. Was het iemand anders geweest die hem dat verteld had, zou hij waarschijnlijk onmiddellijk beweerd hebben dat hij zich dat nog heel goed kon herinneren ook al kon hij dat niet. Maar tegen J. lukte dat niet. En dus deed Tom Pieter er schaamtevol het zwijgen toe. En pijnigde hij zijn herinnering op zoek naar de ontmoeting.

Tijdens de toespraak van arbiter Koos, even later, schoot het door zijn hoofd. Het was in Grand Café Sonnevanck in Wijk aan Zee twee jaar geleden geweest waar hij met Marleen en Adri had afgesproken. ‘Je kent J. toch wel’ of iets dergelijks had Marleen gezegd. Hoewel hij haar naam wel eens had gehoord, kende Tom Pieter haar niet en op dat moment maakte ze geen grote indruk. Tsja, in dat geval...

’s Avonds in de Hare Majesteit – waar overigens bij toeval ook Webmaster Fuckin’ Li aanwezig was - kwam alles op zijn pootjes terecht. Achtereenvolgens besloot J. om terug naar Groningen te gaan, met de trein te gaan en door de directeur naar het station gebracht te worden. In een melancholieke bui scheurde Tom Pieter met G. terug naar de bungalow in Echten. Om ruim 30 euro met poker te verliezen.

Op verzoek van Webmaster Fuckin’ Li zijn de meeste namen gefingeerd omdat er anders door buitenstaanders ge-goog-led zou kunnen worden. De overeenkomst met bestaande personen of gebeurtenissen berust bovendien meestal op louter toeval.

Noot van Webmaster Fuckin’ Li: waar Webmaster Fuckin’ Li staat wordt Webmaster Fuckin’ Li bedoeld (deze naam is niet gefingeerd). Waar wel webmaster maar niet Fuckin’ Li staat, wordt wel een webmaster maar niet Fuckin’ Li bedoeld.

[Foto's volgen]

woensdag 17 oktober 2007

16 wordt 45


Om privacyredenen is 16 slecht herkenbaar in beeld gebracht. Niettemin brengen wij hem onze oprechte felicitaties over.

dinsdag 16 oktober 2007

Oetsie, Koetsie? David Alexander!


En ineens wist ik het. Waar ken ik die naam toch van?

“Bij het grondig doorlezen, enkele maanden geleden, van een internet-forum over
intelligent ontwerp, kreeg ik een ongewone bijdrage onder ogen van David Alexander
met als titel: ‘Is schoonheid niet meer dan Darwins boze droom?’ Daarin schrijft hij:


hij? Hij? HIJ! Natuurlijk! Wij kennen hem allemaal! Onze Koets, Koetsie,
onze man Down Under. Want wat valt er op na te slaan in onze statuten?


34.530 Oprichting

Heden, de eerste april negentienhonderd twee en negentig,
verschenen voor mij, Mr Wouter Maria Steins Bisschop, ----
notaris ter standplaats Naarden: -------------------------
1. De heer Feike Gijsbertus [nr 29], vennootschapsdirec- -
.
.
4. De Heer David Alexander Koetsier, student, wonende te -
3811 CA Amersfoort, Krommestraat 17A, volgens zijn ----
verklaring geboren te Amsterdam op achttien november --
negentienhonderd zeventig, ongehuwd; ------------------
5. De Heer Paul etc etc

Die Koets toch; onwetend op de SOP-site geciteerd worden,
onder zijn alter ego, David Alexander!

.

maandag 8 oktober 2007

Plato over intelligent ontwerp: Waarheid, Schoonheid en het Goede


“Bij het grondig doorlezen, enkele maanden geleden, van een internet-forum over
intelligent ontwerp, kreeg ik een ongewone bijdrage onder ogen van David Alexander
met als titel: ‘Is schoonheid niet meer dan Darwins boze droom?’ Daarin schrijft hij:

Vaak wordt er aangevoerd . . . dat het bestuderen van Darwins theorie aan biologen moet worden overgelaten; dat het louter een zaak is van empirische, afgeleide kennis die aan deskundigen moet worden overgelaten. Maar het komt mij voor dat Darwins theorie in strijd is met een belangrijk principe dat door de Westerse beschaving wordt aanvaard, Socrates’ drie-eenheid, het geloof in de essentiële eenheid van het goede, het schone, en het ware, en, als dat zo is, dan is ze in strijd met een opvatting die wordt gehuldigd als wijsheid, het domein van primaire kennis die voor iedereen toegankelijk is, en waarvoor iedereen de verantwoordelijkheid heeft om deze te cultiveren, en niet alleen het domein van een groep gespecialiseerde vakmensen.” W.T.S. Thackara

Tot zover dit citaat.

3 nullen op een rijHeeft dit iets te maken met de wedstrijd LSG-3 - SOPSWEPS’29 van zaterdag 6 oktober 2007? Het antwoord is mysterieus: aan één kant wel, maar aan één kant ook niet. En daarin moet de verklaring van de 2,5-5,5 nederlaag worden gezocht, want met schaken had het immers niets te maken.

Dus dan hier maar over de eerste, derde en vierde helft uitvoeren. Zij die willen weten hoe de wedstrijd verliep, verwijs ik naar de website van LSG waar mijn gedroomde tegenstandster Adinda Serdijn een prima verslag schreef.

En wat deden de Soppers dan WEL in Leiden? Daar is iedereen natuurlijk erg nieuwsgierig naar. Wel, ik kan u geruststellen: wij hebben een absolute topdag gehad. De Voorsop in het aloude vertrouwde wegrestaurant over de A4 voelde wederom fantastisch, alleen was het door het vervroegde aanvangstijdstip nog net geen geschikt moment voor een tripple Whopper. Daarom namen de meeste van ons een gezond broodje met nog gezondere sap. Er werd gezellig gekeuveld over ditjes en datjes, maar geen moment over schaken. Ineens riep iemand dat we op moesten schieten, hetgeen we onmiddellijk deden. Met drie auto’s en twee tomtom’s was het vervolgens een eitje om het denksportcentrum in Leiden te vinden. We waren ruim op tijd in de zaal. Hartverwarmend was de ontmoeting tussen de oude vrienden Li en Bruno op het toilet, waarvan ik getuige mocht zijn maar welk gesprek ik hier om redenen van privacy en wellicht (te) jeugdige meelezers niet zal publiceren.

De derde helft was zelfs van een buitengewoon hoog gehalte. Er was duidelijk een goede synergie tussen onze vereniging en die van de gastheren. Het voelde zelfs al snel alsof wij de wedstrijd met ruime cijfers hadden gewonnen en ook ik voelde me heel even een belangrijke puntenmachine. Kortom, wat ging het goed met ons!

Twee tegenstanders, een (jonge) dame en een heer, gingen zelfs met ons mee uit eten, waarna ook een vierde helft volgde in een lokaal jazzcafé. Wij kwamen dan ook laat terug in de hoofdstad, echter in de nuchtere wetenschap dat wij gewoon met 5,5-2,5 hadden verloren en dat dit nul wedstrijdpunten opleverde.


Desondanks denk ik namens het gehele team te spreken dat LSG-uit een van onze betere wedstrijden was van de laatste jaren. De komende steden zijn derhalve gewaarschuwd, we gaan ons steeds cultureler gedragen.

Jeroen (16)

Meer foto's volgen!

zondag 16 september 2007

Ardennenweekend 2007 leidt tot fabuleuze start in KNSB-competitie

De verklaring voor de fantastische start van ons eerste moet waarschijnlijk worden gezocht in het Ardennenweekend van de week ervoor. Waar wij de laatste jaren in de Ardennen gewend zijn om in alle opzichten (lees: letterlijk en figuurlijk) te baden in luxe, daar waren wij ditmaal (7-11 september 2007, voor Marcel en Paul zelfs 7-13 september 2007) aangewezen op Spartaanse omstandigheden. Kamers moesten worden gedeeld, soms zelfs met z’n vieren op één kamer, waardoor niemand lekker kon door- en uitslapen. Eenmaal een beetje wakker hield het geronk van de andere Soppers je verder uit de slaap.

Dan ’s ochtends natuurlijk lekker douchen, maar meestal werd je er na twee minuten al uitgehaald omdat de afvoer niet bleek te bestaan en het water dus op de verdieping eronder belandde. Eigenlijk deed alleen de douche bij mijn vriend L. en dhr. P. het goed, waaruit een fijnzinnig staaltje van schaakprofessionalisme blijkt. Zij hebben van ons allen het meeste gereisd als het om schaaktoernooien gaat.

En dit was een schaaktoernooi, immers het clubkampioenschap zou worden gespeeld. Dus wat deden mijn vriend en dhr. P.: zij pakten op intuïtie de beste kamer in het huis, met de enige werkende douche in het pand, en richtten vervolgens een eigen bond op (‘de 2-2 bond’) waarop zij zich terugtrokken uit het officiële clubkampioenschap. Verstandige mensen, met een duidelijke visie!

Terug naar het huisje. Natuurlijk deugde er ook heus wel wat. Het zwembad was lekker warm, de sauna wat beperkt maar goed genoeg, en de tuin was zelfs riant. Laat ik niet te uitvoerig verslaan wat er allemaal gebeurde in het trainingsweekend (zie ook de onvolprezen fotoreportage van mijn vriend), daarvoor ontbreekt het aan bandbreedte en tijd. Daarom maar gewoon wat gespreksonderwerpen terughalen, die ik zo om mij heen heb opgevangen:

  • Het kaartlezen van de onttroonde clubkampioen Frank. Volgens een anonieme bron binnen onze club heeft hij ook voor wandelingen in de Ardennen een tomtom nodig.
  • Het bijna-ongeluk van Feike, met drie andere Soppers in de auto. Volgens de inzittenden was de zaak serieus en zijn zij met de schrik vrijgekomen.
  • De voordelen van het rijden op slaolie. Het kost slechts 40 eurocent per liter, maar nadeel is wel dat je regelmatig naar de Aldi en Lidl moet om 70 flessen slaolie te kopen. Het tanken zelf kost ook veel tijd, maar ergens midden in de nacht werd vastgesteld dat de voordelen toch groter dan de nadelen zijn.
  • Is de Jellinek-norm 21 glazen in de week? Zou iemand dit aan ons kunnen bevestigen dan wel ontkennen? Het was aan het ontbijt dat iemand dit een keer noemde, waarop grote paniek ontstond, want dat zou weleens tot acute opname van meer dan de helft van onze leden kunnen leiden met als gevolg dat we geen team meer kunnen inschrijven voor de KNSB-competitie.
  • Lekker lunchen en dineren in Rochefort. Even uitwaaieren en eindelijk wat bier van de tap.
  • De BBQ’s van Feike, met mijzelf als assistent in opleiding. Zelden zo’n goede leermeester gehad, want deze man heeft er echt kijk op. Vooral het bijna gare vlees dat te hard gaat en daardoor tijdelijk aan de randen moet worden geparkeerd, is een les die ik mee zal nemen naar mijn BBQ-toekomst. Overigens waren de salades van Marc, Eddy en Marcel ook niet verkeerd. En de eieren van Frank in de ochtend evenmin.
  • Het volleybalrecord balletje hoog houden in het zwembad dat met de komst van Marcel voor Eddy werd verscherpt van 144 naar 158. Wat een blijdschap, wat een vreugde (de gelukkigen waren verder Paul R, Jeroen en Michiel).
  • De aanwezigheid van Hamie, die de twee vorige weekends door drukke werkzaamheden had moeten mislopen. Wat ging hij tevreden en gelukkig terug naar huis, hij heeft zaterdagnacht zelfs aan het clubkampioenschap meegedaan!! Op mijn vraag ‘Hamie, ga je nu ook weer wat meer voor het eerste spelen’, antwoordde hij op zijn Hamies: ‘Nee hoor, dat nooit!’ Vervolgens stapte hij met een tevreden lach de auto in.
  • Het avondje stappen door Jeroen, Li, Marcel en Dinand, dat slechts leidde tot een kampvuurbezoek bij een stel hippies, omdat alle kroegen al dicht waren.
  • De badjas van Paul.
  • De Jiskefet dvd’s die tot zoveel vreugde leidden, de US Open-finale die door vrijwel niemand werd uitgezien, de tegenvallende hoofdfilm Killing Zoe die met name bij Marc veel knorrigheid ontlokte.

Het clubkampioenschap

Vorig jaar kwam het er niet van: Frank, titelverdediger, was er niet en daardoor is het toernooi toen afgelast. Ditmaal was Frank er wel en dus ging het toernooi door. Het werd, mede door het wegvallen van de leden van de 2-2 bond, een dubbelrondige achtkamp. (We begonnen met negen spelers, maar Botje moest zich na drie ronden wegens ziekte terugtrekken. Later die nacht, toen het toernooi al was afgelopen, kwam hij in blakende gezondheid weer terug. Gelukkig maar.)

Het verslag van het clubkampioenschap kan kort zijn: in Johan hebben wij namelijk een ongekend populaire en verdiende clubkampioen gekregen! Hij begon de eerste turnus al goed (5,5 uit 7) en Frank kon hem toen nog een beetje blijven volgen. Echter, in de tweede turnus was het raak: 7 uit 7! Met een eindscore van 12,5 uit 14 mag Johan zich de komende tijd officieel clubkampioen van Sopsweps’29 noemen en zeg nou zelf, wie wil dat niet?

Voor de eindstand van het toernooi, dat onder plezierige en zo nu en dan zeer verhitte omstandigheden in de nacht van zaterdag 8 op zondag 9 september werd gespeeld, verwijs ik naar de computer van Paul R. Wellicht kan hij het tabelletje doorsturen naar Li.

De wedstrijd Eenhoorn-Sopsweps’29

Laat ik het nu eens onbeschaamd over mijzelf hebben. Mijn schaken stelt al enige jaren helemaal niets meer voor en het moment van stoppen begint zich aan te dienen. Gelukkig vond ik in de Ardennen weer wat spelvreugde en het inpraten van de andere Soppers hielp (‘Jeroen, geef nou niet meteen alles weg in de opening maar wacht daar een zet of twintig mee’). Dat hielp in België bij het vluggeren al een beetje.


Toen ik in de eerste ronde aan Ron Deen (7 uit 7 in 2006/2007, dat wist ik door het tabelletje van Gert) werd gekoppeld, besloot ik vrijuit te spelen, vooral niet te wild. Ik hield me op de 4e zet in (geen Evans-gambiet, maar d3) en offerde een zet of acht later geen pion waar dat misschien wel kon. Even zelfs speelde ik te passief (Lc2? Waar Pf5! tot groot voordeel had geleid), waarop mijn tegenstander goed reageerde (Lg5!).

Door mijn tijdvoordeel en geacteerde kalmte pakte ik dit goed op en won ik met een aardige combinatie zelfs zijn dame. Echter, de technische fase was lastig en toen ik aan het einde alsnog in paniek dreigde te raken, bood ik maar remise aan. Hij nam dat aan en op de een of andere manier voelde de partij toch als een triomf: ik had immers niets weggegeven èn niet verloren...

Dan de anderen: Mijn vriend maakte korte metten met Monteban, de partij duurde slechts twee uur. Toen hij daarop de krant ging lezen in het aangename zonnetje, ontstonden bij de jaloerse P. gedachten om remise aan te bieden. Gelukkig deed hij dat niet en in een ongeveer gelijkwaardige stelling blunderde zijn tegenstander vreselijk. Onze kersverse clubkampioen had over geluk helemaal niet te klagen, want hij stond op een goed moment minder tegen Peter Doggers. Ook hier werd een blunder de Eenhoorner fataal, waarmee Johan zijn ongelukkige verlies van een jaar eerder (tegen Visser) wegpoetste.

Dinand moet de eerste ronde altijd warmdraaien en deed dat tegen Jeroen Edeling in een boeiende partij. Ik kreeg de indruk dat ondanks alle avonturen de remise een terechte uitslag was. Aan het vijfde bord deed Michiel weer eens van zich spreken. Tegen de veel sterker geachte Van Ojik (ruim 200 ratingpunten meer) nam hij met zwart brutaal het initiatief en dwong hij zijn tegenstander tot diep nadenken. (Chiel, altijd wat somber over zijn eigen kansen, op dat moment: ‘Ik sta natuurlijk totaal verloren, maar laat hem maar bewijzen hoe het moet.’). Het viel allemaal wel mee met de stelling van Chiel en tenslotte kwam hij in een minder, doch houdbaar toreneindspel terecht. Helaas ging het daar mis, zijn tegenstander besliste de (laatste) partij met een elegante slotzet.


De twee Paulen verloren. Paul (99) werd wat in het nauw gedreven door de sterke Zult en verloor materiaal toen de zwarte dame binnenkwam, en Paul (32) leek zijn stellingsproblemen op te lossen met het in het Frans zo thematische e6-e5, maar helaas voor hem had wit een beslissende aanval.


Al met al is de 4-4 verdiend te noemen. Als je onze openingswedstrijden van de voorgaande jaren beziet (uit het hoofd was het geloof ik respectievelijk 6-2 en 6,5-1,5) is het zelfs geweldig te noemen. Kampioenskandidaat? Neen, dat nog niet. Net als Feyenoord gaan wij in 2008 een jubileumjaar tegemoet, maar wij houden – ook net als Feyenoord - de beide benen op de grond. Immers, een Sopper is bescheiden, en dat siert de mens.

Jeroen

SOPSWEPS'29 2142 - NSI De Eenhoorn 2170 4 - 4
1. Li 2429 - Martijn Monteban 2273 1 - 0
2. Marcel 2372 - Henk Jan Visser 2216 1 - 0
3. Johan 2240 - Peter Doggers 2204 1 - 0
4. Dinand 2276 - Jeroen Edeling 2139 ½ - ½
5. Michiel 2055 - Mark van Ojik 2231 0 - 1
6. PaulvO 1929 - Daan Zult 2156 0 - 1
7. PaulR 1854 - Sjors Broersen 2073 0 - 1
8. Jeroen 1983 - Ron Deen 2071 ½ - ½

Li Li Li Li Li Li Li Li Li Li Li Li (!)

Schaakvrienden,

Omdat ik gisteren zo genoten heb van de definitieve bevestiging van het enorme talent van Li, hierbij een linkje naar de ode die Tenacious D enkele jaren geleden aan hem brachten. Die jongens hadden het dus toch niet zo slecht gezien!

http://www.youtube.com/watch?v=t5xehYVnsnY

Omdat ze door misbruik van diverse soorten soft- en harddrugs inmiddels in een volstrekt onbegrijpelijke privéwereld waren beland, compleet met een eigen taalgebruik en dictie, ben ik zo vrij geweest de moeilijk verstaanbare, doch daardoor niet minder veelzeggende songtekst mee te sturen. Hier komt-ie:


Li - Tenacious D

Li, Li, Li, Li,
Li Li Li Li Li Li Li Li Li,
We're talkin' fuckin' Li.
I had a friend named Li,
He cast a spell a spell on me.
If me and Li and KG could be three,
Flyin' free Tenacious Li,
Skinny-dippin' in a sea of Li,
I'd propose on bended knee
To Li Li Li, Li Li Li,
Li Li,
Li Li Li, Li Li Li,
Li Li,
Le-Lut-Le-Le-Le-Li Li Li,
Le-Lut-Le-Le-Le-Li Li,
If me, and Li, and KG, (that's me)
Could be three, (could be three)
Plant a tree, (plant a tree)
Just for Li, (just for Li)
Just for Li, (Li)
Just for Li!
Li, Li, Li: [repeat 16 times]
Liii, Liii, Liii:
LI!


Mooi hé?

Michiel

vrijdag 14 september 2007

Sopweekend 2007


Helaas, het Sopweekend van 2007 is weer voorbij. Foto's van dit jaarlijkse hoogtepunt voor de schaakwereld kun je hier vinden.

Een uitgebreid verslag van het weekend zit nog in de pijplijn, maar hier volgt alvast een lijstje met titels en resultaten voor dit weekend.

Johan (31) is Snelschaakkampioen 2007.

Johan (31) is Pokemonkampioen 2007.

Er zijn dit jaar geen dominokampioenschappen gehouden maar anders had Johan die ongetwijfeld ook gewonnen.

Frank (47) heeft zijn derde meesterresultaat behaald en mag zich voortaan Internationaal Bakmeester noemen. Gefeliciteerd Frank. Je hebt het zonder meer verdiend. Wij hopen dat je in de komende jaren voor de grootmeestertitel gaat.

Jeroen (16) heeft zijn horecastage met goed gevolg afgerond. Echter, vriend, met één stage kom je er niet. Wij verwachten dat je bij de volgende evenementen je tweede en derde stage zult afleggen.

zaterdag 1 september 2007

Een nieuw seizoen, een nieuw gezicht

Nee, dit gaat niet over de heer B. die wij allen zo graag als lid van onze club zouden begroeten. Het gaat over de nieuwe vormgeving van de site!

Alles ziet er wat vriendelijker uit en is bovendien vriendelijker in gebruik! Het is nu nog eenvoudiger om berichten te plaatsen en de zijkolommen zijn vanaf heden ook toegankelijk voor leken.

Perfect is het allemaal niet en - ik zeg het maar meteen - dat zal het ook niet worden. In tegenstelling tot vorig jaar is tijd namelijk een beperkende factor. Daarnaast is de opmaak nu op XML gebaseerd in plaats van HTML waardoor het moeilijker is om de vormgeving te wijzigen.

Alle Soppers worden weer uitgenodigd om berichten te plaatsen op de site. Al is het maar om je hart te luchten, vetes uit te vechten of je creativiteit te uiten.

Tot slot wil ik nog even terugkomen op de heer B. waarmee dit stukje begon. Boze tongen beweren dat hij niet zou bestaan en dat zijn naam is voortgekomen uit dronkenmansfantasieën. Hier volgt het bewijs van het tegendeel (zie ook The Italian Game and Evans Gambit van Jan Pinski):

A. Salygo - Boshoer corr. 1971
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Lc5 4. b4 Lxb4 5. c3 Lc5 6. d4 exd4 7. O-O d6 8. cxd4 Lb6 9. d5 Pa5 10. Lb2 Pe7 11. Ld3 O-O 12. Pc3 Pg6 13. Pe2 c5 14. Tc1 Tb8 15. e5 Lc7 16. Pc3 a6 17. Pe4 b6 18. Pfg5 h6 19. Pf6+ gxf6 20. exf6 Pe5 21. Lxe5 dxe5 22. Df3 Te8 23. Pe6 Txe6 24. Dg4+ Kf8 25. Dg7+ Ke8 26. dxe6 Lxe6 27. Tfd1 Ld6 28. Lxa6 Pc6 29. Lb5 Kd7 30. Td2 Kc7 31. Lxc6 Kxc6 32. Tcd1 c4 33. Dxh6 c3 34. Td3 b5 35. Txc3+ Kd7 36. De3 b4 37. Txd6+ 1-0 Klasse van Boshoer, ondanks het verlies.

zaterdag 19 mei 2007

Haren, kaal


Haren 1978 - SOPSWEPS'29 2076 3 - 5

1. Bert v/d Leest 2124 - Marcel 2340 0 - 1 17.11
2. Paul van Linde 2110 - Li 2430 0 - 1 18.46
3. Erwin Heijnen 1935 - Dinand 2279 0 - 1 18.17
4. Wiebe Wielenga 2019 - PaulvO 1929 ½ - ½ 17.12
5. Conrad Mostertman 1926 - Gert 1929 1 - 0 16.05
6. Edim Salihbegovic 1969 - PaulR 1855 ½ - ½ 14.50
7. Milan Mostertman 1780 - Arnth 2008 ½ - ½ 17.50
8. Rienk Hoogeveen 1959 - David 1839 ½ - ½ 14.10


Met veel hamiekreten.

Partijen met analyses van Visje 2.3.1 multiprocessor

maandag 23 april 2007

Almelo, de kale cijfers


Almelo 2050 - SOPSWEPS'29 2136 3-5
1 Henk-Jan Paalman 2116 - Marcel [wit] 2340 0-1 17.21
2 Edwin Sarink 2081 - Li 2430 0-1 17.03
3 Cees van der Zee 2086 - Dinand 2279 ½-½ 18.10
4 Martin Bootsma 2052 - Tom 2142 ½-½ 17.49
5 Jan Willem Brinks 1997 - Frank 2120 0-1 18.53
6 Ben Poelstra 2103 - Jeroen 2012 1-0 16.57
7 Zagar Zeeman 2070 - PaulvO 1929 0-1 17.08
8 Maurice Schippers 1897 - David 1839 1-0 16.00

test


Onder toeziend oog van Hamie en Pijl!

Partijen met analyses van Visje 2.2

woensdag 11 april 2007

Gedicht van Michiel voor Tom

Tom,

Ik hou van je. Het is écht, écht waar.
Ik hou óók van Paul. Ondanks alles.

Of jullie er de 21ste nu zijn of niet.
Ik hou óók van Broccoli, dus hecht aan
bovenstaande niet al teveel waarde.

Michiel

zondag 8 april 2007

Hamiekampioenschap verlengd tot 12 mei

Download de Eerste maandag van de maand hamie (van de voorzitter).

De organisatie heeft om verschillende redenen besloten de uiterste inzenddatum voor het Freestyle hamiekampioenschap 2007 te verplaatsen van 15 april naar 12 mei.

Allereerst willen wij iedereen in de gelegenheid stellen om binnen de competitieperiode de Eerste maandag van de maand hamie te downloaden en af te spelen. Het eerstvolgende geschikte moment hiervoor is maandag zeven mei om 12 uur. Voor sommige mensen zal dit misschien overdreven lijken maar iedereen die de oorlog heeft meegemaakt, weet hoe belangrijk de Eerste maandag van de maand hamie is. Met de Eerste maandag van de maand hamie worden levens gered in barre tijden.

Daarom nodigen wij hierbij iedereen uit - Sopper of topper, schaker of dammer, hufter of heer - om de Eerste maandag van de maand hamie te downloaden èn op het juiste moment te gebruiken.

Daarnaast bestaan er ook nog enige organisatorische redenen om de competitie te verlengen. Tot onze spijt moeten we namelijk bekennen dat de onderhandelingen met Hamie nog steeds niet zijn afgerond. Sterker nog ze zijn nog steeds niet begonnen.

Misschien moeten we overwegen om via onze contacten in Hilversum - luister je Peuk? - een BN-er te strikken voor het beoordelen van de hamies. Maar hoe aantrekkelijk een externe jury ook kan zijn, de allergrootste hamiekenner blijft natuurlijk onze Hamie zelf.

woensdag 4 april 2007

Hilversum in zijn Kosmisch Element

In Hilversum is altijd wat te doen. Zoals nu, een verkiezing!

Nou wonen er (nog, het waren er ooit meer, en het zijn niet
meer allemaal dezelfde als ooit) 4 van de 18 Soppers in
Hilversum, waar, op de gok, circa 35.000 woningen zijn.
Voor het gemak laten we Michiel ff een wijkje opschuiven,
de 's Gravelandseweg weer over, terug naar zijn ouderlijk huis,
en dat mag en moet ook kunnen, het gaat hier tenslotte om
een verantwoord statistisch onderzoek :-)

De Gooi- & Eemlander plaatst woensdag 4 april op de
voorpagina van het regionale katern 6 foto's in de krant.



Wat is nou de kans dat van die 4 Soppers er maar
liefst van 2 van hen de woning afgebeeld staat?


Als bonus mag er gegokt worden welke foto's de bedoelde SOP-woningen weergeven!


Reacties zijn meer dan welkom, maar bij voorkeur niet Anoniem!

maandag 26 maart 2007

Hardenberg, binnenaanzicht gebouw De Pothof




Soms zegt een plaatje meer dan woorden. Gelukkig is het géén geurenradio...

zondag 25 maart 2007

Hardenberg, een bespiegelende terugblik

[tekst: Tom (88)]

Jongerencentrum De Tagrijn brandde al, toen de Volkswagen Golf met Tom (88), Gert (64) en Michiel (44) Hilversum binnenreed. Daar waren de Sopsweppers zich op dat moment overigens niet bewust van. Pas bij het huis van Michiel was het Gert die zijn mede-inzittenden erop attent maakte dat er een penetrante brandlucht boven Hilversum hing. Even nog opperde hij de mogelijkheid dat het de Golf van Tom was die de penetrante geur verspreidde maar al gauw verwierp hij die mogelijkheid ook weer als te onwaarschijnlijk. Hoewel het volgens hem nog wel eens was voorgekomen dat een gezin op de snelweg nog enige tijd doorreed terwijl er onder de motorkap van hun auto al een grote brand woedde. 'En dan ineens...' Tom sidderde al bij de gedachte. Michiel kon van de schrik voor de zoveelste keer in zijn leven de slaap niet vatten. Maar wat nu de oorzaak van de brandlucht was, dat bleef vooralsnog onduidelijk.

Tom zat net Lousewies van der Laan te googelen toen Gert belde. Dat was voor Gert een ongebruikelijk tijdstip dus Tom aarzelde geen moment en nam op. 'Kun je de brand zien?', vroeg Gert. De brand! Helemaal vergeten. In de lift naar zijn appartement op de 6de etage in de Langestraat had hij nog gedacht: Gaaf. Kan ik nu eindelijk eens een brand zien.
Eenmaal binnen las hij op zijn laptop echter over het dossier dat Frits Bolkestein ooit had laten aanleggen over alle mannen (dat klonk als enkele tientallen) waarmee Lousewies in Brussel mee naar bed was geweest om haar wetsontwerpen door het Europees parlement te krijgen. Tom had Loesewies altijd een ongelooflijk onaantrekkelijke vrouw gevonden maar nu werd hij toch jaloers dat hij niet een van die mannen was geweest. In verdachten gezonken over hoe het zou zijn met Lousewies en doorgoogelend naar meer informatie over haar belde Gert dus. Tom was in een klap weer terug in het hier en nu. Hij liep naar zijn raam. In het centrum van Hilversum sloegen de vlammen metershoog uit een oud pand. Sensationeel dat moet gezegd worden. 'Ik denk in de buurt van de Gerardus Gullaan.' Een van de weinige straten in Hilversum waar hij de naam ooit van had onthouden omdat daar iemand woonde die hij wel aantrekkelijk vond. Maar zijn gelijk was er niet minder om: Zoals later zou blijken was het de Tagrijn die brandde. Op hemelsbreed nauwelijks 200 meter van de chick in kwestie.

Toen Gert eenmaal had opgehangen staarde Tom melancholiek in de duisternis. In zijn ene hand een limonadeglas vodka en in zijn andere hand ook een. In twee teugen gingen ze naar binnen. Nog eenmaal liet hij de gebeurtenissen van de dag door zijn gedachten gaan.

...

's Ochtends had hij bewust geen schoenen aangedaan. Hij was ervan overtuigd geweest dat er zich in zijn auto nog een paar bevond maar als dat al zo was geweest had hij ze niet kunnen vinden. Niet erg, dan maar op blote voeten. Volgens Li (28) leek hij daarom erg op Henk Bruin maar dat ging Tom toch te ver. Henk Bruin - ooit een van de beste jeugdschakers van Nederland - stond in zijn geheugen opgeslagen als een boer. Hij zei ook maar niet dat hij Li toen hij die voor het eerst ontmoette - net als Li hem nu - op Henk Bruin vond lijken. 'We leven in een bijzondere tijd', zei hij in plaats daarvan maar.

In Pizzeria Da Vinci in Hardenberg hadden de sopweppers de slechtste acteur van hun leven in de vorm van de ober, waarschijnlijk de zoon van de baas, ontmoet. Die er niettemin toch in slaagde het gezelschap flink af te zetten. Hij smeerde iedereen behalve Tom een duur smerig voorgerecht aan en het was pas bij zijn aanprijzen van de wijn dat de voorzitter ingegrepen had met de historische woorden: 'wat een volkomen kansloos verhaal!' En dat was het dan ook geweest hoewel - het moet gezegd worden - dat Dinand (19) en Frank (47) - die hoe dan ook al een emotionele dag beleefden - tot dat moment ademloos naar zijn kletsverhaal hadden geluisterd. Een wijn van 55 euro de fles waar alleen druiven voor gebruikt waren die na het plukken afgelikt waren door de dochter van de wijnboer. En daarna een paar nachten hadden liggen gisten in de vagina van zijn vrouw. Dat moest alleen daarom al heerlijk smaken en dan kon 55 euro ook niet te duur zijn! De voorzitter week echter geen meter en er kwam huiswijn van nog altijd 21 euro de fles op tafel. Waarschijnlijk was dat de truc: huiswijn van 21 euro de fles is alleen acceptabel als het alternatief flamoeswijn van 55 euro de fles is.


wordt vervolgd...

Hardenberg, de kale cijfers

  Hardenberg        2055 - SOPSWEPS'29  2129  4½-3½  13.05  
1 Peter Mijnheer(w) 2142 - Li (z) 2430 ½-½ 18.56
2 Richard Hendriks 2055 - Johan 2259 ½-½ 16.02
3 Ludger Hollman 2183 - Tom 2142 1-0 19.00
4 Tim Remmel 2175 - Dinand 2279 1-0 17.06
5 Jan van der Veen 2083 - Michiel 2018 ½-½ 16.38
6 Anne Haitsma 2025 - Frank 2120 ½-½ 17.59
7 Dik Klooster 1790 - PaulR 1855 ½-½ 17.07
8 Chris Ormel 1987 - Gert 1929 0-1 16.56

.


Alle Soppers begonnen met 20 minuten minder op de klok.
De supporter van de dag was Arnth.


Partijen met analyses van visje 2.2 multiprocessor en 64 bits (pak aan).

woensdag 21 maart 2007

Grieks-Romeins Hamieën

Wat is er mis met onze cultuur dat het pure zo wordt ondergewaardeerd?
Waarom al die nieuwerwetse gedoe en niet de eenvoud, de oprechtheid?

Bij deze doe ik een oproep aan onze webmaster om ruimte te maken voor de Grieks-Romeinse Hamiekampioenschappen. Hierin is alleen ruimte voor de Zuivere Hamie: de menslijke stem die vanuit een emotioneel lichaam een onvervalste Hamie! produceert.

Om de lat niet al te hoog te leggen heb ik er nog twee gemaakt:
WoodpeckerHamie
EersteMaandagVanDeMaandAlarmHamie

dinsdag 20 maart 2007

Hamie hamie

En hier is ie dan. De hamiekampioenschapvorentscheidung!
Het hele huis loopt al sinds het avondeten te zingen :-)

[en duurt het je te lang, spoel dan door naar 2'40", voor de uitsmijter!]


Hamie hamie

[music: Björn, Benny - 1974]
[lyrics: Björn, Benny, Bigaro! - 1974, 2007]


Hamie hamie, how you thrill me, ah-hah, hamie hamie
Hamie hamie, nearly kill me, ah-hah, hamie hamie
I'd heard about you before
I wanted to know some more
And now I know what they mean, you're a love machine
Oh, you make me dizzy

Hamie hamie, let me feel it, ah-hah, hamie hamie
Hamie hamie, don't conceal it, ah-hah, hamie hamie
The way that you kiss goodnight
(The way that you kiss me goodnight)
The way that you hold me tight
(The way that you're holding me tight)
I feel like I wanna sing when you do your thing yeah

I don't wanna hurt you, baby, I don't wanna see you cry
So stay on the ground, girl, you better not get too high
But I'm gonna stick to you, boy, you'll never get rid of me
There's no other place in this world where I rather would be

Hamie hamie, touch me, baby, ah-hah, hamie hamie
Hamie hamie, hold me, baby, ah-hah, hamie hamie
You look like a movie star
(You look like a movie star)
But I know just who you are
(I know just who you are)
And, honey, to say the least, you're a doggone beast

I don't wanna hurt you baby, I dont wanna see you cry
So stay on the ground, girl, you better not get too high
But i'm gonna stick to you boy, you'll never get rid of me
There's no other place in this world where I rather would be

Hamie hamie, how you thrill me, ah-hah, hamie hamie
Hamie hamie, nearly kill me, ah-hah, hamie hamie
I heard about you before
I wanted to know some more
And now I know what they mean, you're a love machine

Vreemd Telefoontje, uit Zweden

Heel vreemd, kan ik wel zeggen...

Ene Stig Anderson am Apparat. Begint in onbegrijpelijk engels over samples, Madonna die hem op een ideetje had gebracht, en een Freestyle Hamiekampioenschap waar hij graag aan mee zou werken?! Waar gaat dit over, was mijn eerste gedachte.

Totdat hij over Björn en Benny begon.



Huh, de BB uit ABBA? Maar wacht eens...

zondag 18 maart 2007

Eerste hamies binnen

Kort na aanvang van de strijd hebben de voorzitter (32) en de hufter (28) nadrukkelijk hun kandidatuur voor het clubkampioenschap gevestigd. De hamieroepers hanteren allebei een geheel eigen methodiek, zodat er in het prille begin van de competitie al een strijd tussen stromingen waarneembaar is.

Paul toont zich met zijn Telefonische hamie een exponent van de klassieke hamie terwijl Li met zijn Hamie in time een echte contemporaine freestylehamie presenteert. Hoe verschillend deze hamies ook zijn, beide hebben ze onbetwist hun sterke punten.

Hoewel de hamie van Li technisch niet perfect is - er zijn enige storende elementen hoorbaar aan het einde - zal de jury een zware kluif hebben aan deze inzendingen. Daarom volgt hier nogmaals een dringend en emotioneel verzoek aan de absolute hamie-expert om zitting te nemen in de jury: Hamie laat ons niet in de steek.

Regerend clubkampioen, maar hoe lang nog?

woensdag 14 maart 2007

Freestyle hamiekampioenschap van start

Ook Sopsweps gaat met de tijd mee wat betekent dat het traditionele hamiekampioenschap dit jaar niet in de open lucht maar via internet wordt gehouden. Alle soppers worden uitgenodigd om hun allerbeste hamiekreet op te nemen en deze vervolgens te verzenden naar het speciaal geopende e-mailadres. Naar verwachting zal de wedstrijd duren tot en met 15 april maar als de inzendingen van ongekend hoog niveau zijn mag de jury, waarin Hamie persoonlijk is gevraagd zitting te nemen, besluiten het kampioenschap eerder te beëindigen.

Hoe neem je een hamie op? Als je een microfoon of webcam hebt aangesloten op de computer, gebruik je de geluidsrecorder op de computer: Start > Programma's > Bureau-accessoires > Entertainment > Geluidsrecorder. Bij gebruik van een webcam moet je de webcam wel instellen als opnameapparaat: menu Bewerken > Eigenschappen voor audio. Vervolgens schreeuw je je longen uit je lijf en stuur je het bestand op. De inzendingen worden op de site geplaatst en kunnen dus via deze pagina worden beluisterd.

Als je geen microfoon of webcam hebt maar wel een digitale camera, kun je doorgaans een geluidsopnamemodus op de camera gebruiken. Als je ook geen digitale camera hebt, moet je aankloppen bij een sopper die wel over een bruikbaar opnameapparaat beschikt.

Overigens is het hamiekampioenschap deze keer een freestyle wedstrijd. Dit betekent dat het gebruik van computers volledig is toegestaan. Je kunt je hamiekreet dus verfraaien door echo-effecten toe te voegen of er een muziekje achter te plakken. Dit wordt zelfs aangemoedigd.

Rest mij te zeggen dat het hamiekampioenschap minstens even belangrijk is als het zogenaamde clubkampioenschap. De winnaar van het hamiekampioenschap onttroont dus ook regerend clubkampioen Smelov (tenzij Frank zelf wint natuurlijk).

Ik wens jullie allemaal veel succes.

Li (28)
Materiaalcommissaris Sopsweps '29 en Organisator Freestyle hamiekampioenschap




Voorbeeldhamie

maandag 5 maart 2007

Sopsweps stijgt naar grote hoogten dankzij topbar

Lewenborg-Sopsweps '29

Het was weer een verre reis, maar dankzij de werkelijk uitmuntende speelomstandigheden in het Jannes van der Wal-denksportencentrum (nu ook bitterballen) hadden we het ervoor over. De wetenschap dat een overwinning kon worden gevierd met een Belgisch biertje en een snelle remise met een bezoek aan het casino, maakte het beste in ons los. Het was een mooie dag die nauwelijks in woorden is te vatten. Daarom proberen we het met beelden.



Arnth kwam ons op het laatste moment versterken. Hij was nog wat roestig, getuige zijn remise op het zevende bord, maar als hij vaker speelt komt zijn klasse wel weer terug.



De voorzitter en secretaris waren zo blij dat ze weer net genoeg soppers hadden gevonden om zelf vrij te zijn, dat ze zich beloonden met een bezoekje aan de wedstrijd waar Kramnik speelde.



Dit stelde Botje in de gelegenheid om als een haas remise aan te bieden en te vertrekken naar het casino alwaar hij aan de pokertafel een aantal studenten hun zuurverdiende spaargeld aftroggelde.



Niet meer dan uur daarna zette Li het eerste punt op het scorebord door in een slechte positie een paar geslaagde valstrikken te spannen.



Weinig later haalde Michiel met gedegen positiespel de tweede overwinning binnen. Daarna volgden een punt van Johan (wiens tegenstander een verbijsterende blunder maakte), een remise van Frank en een jammerlijke nederlaag van Paul. Later op de avond kon Paul gelukkig - zij het met enige moeite - weer lachen.



Daarmee was de stand 4,5 - 2,5 zodat het heel stil werd in de zaal waar Marcel rustig voortploeterde. Tegen zevenen, toen onze kritische vermogens al danig waren afgenomen, kon hij ook een punt bijschrijven.



En toen werd de overwinning gevierd.



Partijen met annotaties van Shredder 10.

by TemplatesForYou-TFY
SoSuechtig, Burajiru